Budować mocne więzi

Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy (…) ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.

Taki jest opis pierwszego Kościoła – na początku po zmartwychwstaniu Kościół niewierzących Apostołów, a zaraz potem prześladowanych za wyznawaną odważnie wiarę. Kościół, który jako swoich uczniów ma ludzi, którzy trochę wcześniej byli jego prześladowcami, jak chociażby Szaweł. Ten opis może z przyzwyczajenia czyta się gładko, ale w tym Kościele ciągle są jakieś „punkty zapalne”.

Święty Łukasz z wyraźną troskliwością ukazuje podobieństwo w sposobie umierania św. Szczepana do śmierci samego Mistrza. Te dwie tragedie różni jednak fakt, że Pan Jezus został skazany na śmierć przez sąd, natomiast św. Szczepan ginie w wyniku samosądu. Jedno i drugie wydarzenie było jednak niesprawiedliwością. A śmierć ucznia Chrystusa i na Jego sposób jest niejako powtórzeniem Jego śmierci. W prześladowanych chrześcijanach umiera sam Chrystus.

Pan Jezus przyszedł na świat, aby nikt z nas nie czuł się stracony. Jezus mówi do każdego z nas, że wiara w Niego odmieni całe nasze życie. Idąc śladami Jezusa, odnajdziemy drogę do Boga i do swojego wnętrza. Ta droga pozwoli nam uwolnić się od przywiązania do doczesności, a przez to będziemy mogli otworzyć serce na Jego miłość. Nasz Ojciec w niebie daje nam wszystko, czego potrzebujemy. Musimy tylko zajrzeć w głąb siebie, żeby to odkryć. Starajmy się wzmacniać naszą wiarę, pokonywać zwątpienia i trudności, które z pewnością będą się pojawiać. Na pewno warto, bo wiara w Jezusa w ostateczności da nam życie wieczne.

Składamy się z ciała, które jest bardzo ważne, ale i z ducha. Karmić możemy więc i ciało, i ducha. Chleb jest potrzebny do nakarmienia ciała, sytość się szybko kończy i znów musisz zjeść. Mojżesz prosił Boga na pustyni o znak, aby Izraelici nie zwątpili w czasie długiej wędrówki.

Kto odkrywa w Eucharystii chleb życia, który gasi wszelkie pragnienie, wchodzi w życie wieczne już tu, na ziemi. Bo kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, taka jest właśnie wola Ojca. Dlatego trzeba nam każdego dnia zmartwychwstawać, tzn. budzić się do nowego życia w Jezusie Chrystusie danego nam w chrzcie świętym, który odnowiliśmy podczas Wigilii Paschalnej. Angażując się całym sercem w życie Ewangelią Jezusową, umożliwimy Panu Bogu dawanie nam takich owoców wiary. On czeka na nasze zaangażowanie.

Któż z nas nie chciałby znaleźć się w takiej sytuacji, kiedy nie będzie doświadczał ani głodu, ani pragnienia. Kiedy będzie miał dostateczną ilość chleba i wody. Osoby, które kiedykolwiek doświadczyły w swoim życiu braku podstawowych środków do życia, doskonale wiedzą, o co chodzi. W czasach Jezusa było wielu takich ludzi. Dzisiaj w naszym tak często zdominowanym przez konsumpcyjny styl życia społeczeństwie z trudem przychodzi wyobrazić sobie brak wody czy chleba. Od kiedy trwa wojna na Ukrainie, niestety wielu ludzi poczuło, co to głód. W położonym kilkanaście kilometrów od linii frontu Zaporożu, przy miejscowej katedrze, ludzie po bochenek chleba stoją w codziennych kolejkach po kilka godzin.