„Stara – nowa” pieśń

„I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu – ogromnej. I wydeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni krew wytrysnęła aż po wędzidła koni, na tysiąc i sześćset stadiów” – tak w swojej proroczej wizji widział dzień Objawienia Syna Człowieczego św. Jan.

W zamyśle Bożym sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych to liczba symboliczna oznaczająca wszystkich zbawionych. Czy to jest również symboliczna liczba wszystkich ludzi na świecie? Zdaje się, że nie, bo znajdujemy tu słowa: „(…) śpiewają jakby pieśń nową (…), a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy”. Czyli jest też ktoś, kto tej pieśni nie zna.

Każdego dnia stajesz przed egzaminem z bycia dobrym chrześcijaninem. Dobro, które jest w Tobie, miej odwagę podarować bliźnim, bo to przynosi wielkie owoce. W codziennym życiu nie bój się prostych gestów, takich jak znak krzyża przed posiłkiem lub kiedy przechodzisz obok kościoła, z radością błogosław rodziców czy rodzeństwo przed wyjściem z domu. Dzięki takim zachowaniom dajesz świadectwo, że jest w Tobie żywa wiara. Nie zapominaj też o codziennej modlitwie także za tych, którzy pogubili się i nie potrafią iść Bożą drogą.

Dziś są wojny, trzęsienia ziemi podobne do tych, które opisano w Piśmie Świętym. Chrystus przestrzega, że to jeszcze nie koniec i że wielu będzie nas zwodziło. Naszą rolą jest czuwać!

Jezus Chrystus obiecał swoim uczniom, że zostanie z nimi po wszystkie dni aż do skończenia świata. Jeśli jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa, to możemy nieustannie doświadczać Jego bliskości. Jego bliskość jest tak pełna pokoju i miłości, i nieustannego wsparcia, że nie musimy się lękać nawet w obliczu największych zagrożeń. On nam obiecuje, że nie spadnie nam włos z głowy, a jednak mówi także o tym, że możemy być o śmierć przyprawieni nawet przez najbliższych. Jezus mówi o życiu, widząc je w świetle wieczności, które stworzone przez Boga, nie może zostać zniszczone. Dzięki naszej wierze, naszemu oddaniu Stwórcy i Zbawicielowi możemy być pewni pełni życia, do której jesteśmy powołani i do której każdego dnia się przybliżamy. Dodatkowo wierność w życiu Ewangelią już tu na ziemi sprawia, że w życiu ziemskim już zaczynamy kosztować słodyczy życia wiecznego.

Jezus nie obiecuje swoim uczniom życia pozbawionego trudności i cierpienia. Ale obiecuje im zwycięstwo nad śmiercią. Ci, którzy wytrwają i nie załamią się w obliczu cierpienia, ocalą swoje życie. Otrzymają także Ducha Świętego, który uczyni ich mądrzejszymi od ich prześladowców. Czy warto znosić cierpienia dla Jezusa? Nie chodzi tutaj jedynie o cierpienia, ale o pokonanie w nas tego, co jest materialne, przyziemne i śmiertelne. To wynosi nas ponad przeciętność. Dziś wielu ludzi doświadcza utraty sensu życia. I nawet jeśli żyją w stanie względnego dobrobytu i mają to, co wydawałoby się, że powinno zapewnić im szczęście, nie czują się szczęśliwi. Pójście za Jezusem sprawia, że człowiek nigdy nie utraci sensu życia. Będzie mierzył się z trudnościami, ale one nigdy nie przytłoczą go na tyle, że utraci sens życia.