250 lat od ustanowienia święta NSPJ

Owocem spotkania jest przesłanie do Episkopatu Polski, którego celem jest zwrócenie uwagi na zbliżającą się rocznicę, która winna przynieść odnowienie i ożywienie tej formy pobożności w Kościele w Polsce i w świecie.

Treść przesłania:

   „Serce Chrystusa przebite na krzyżu włócznią żołnierza jest nieustannie otwarte dla ludzi. Wystarczy tylko odpowiedzieć miłością na Jego miłość i wiernością na Jego wierność. Z Bożego Serca, tego „źródła życia i świętości”czerpiemy nieprzerwanie siłę do budowania w nas samych i w świecie cywilizacji prawdy i miłości”. Tymi słowami, skierowanymi 22 czerwca 2000 roku do kard. Franciszka Macharskiego z okazji ogólnopolskich uroczystości ku czci Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie, błogosławiony Jan Paweł II zachęcał do rozwijania kultu „Serca serc”. Wypowiedź ta stanowi niejako streszczenie całego nauczania kościelnego na temat tego kultu i jego znaczenia we współczesnym świecie, a zarazem potwierdza jego żywotność i aktualność. Takie same racje i zachęty znajdujemy w nauczaniu papieża Benedykta XVI, który 26 czerwca 2006 roku mówił między innymi: „Autentyczny kult Najświętszego Serca zachowuje całą swoją ważność i przyciąga szczególnie dusze, które tam znajdują niewyczerpane źródło, z którego wypływa woda Życia, zdolna nawodnić pustkowia duszy i pozwalająca rozkwitnąć na nowo nadziei”.

   W kulcie Najświętszego Serca Jezusa ukazuje się wiernym osoba Boskiego Zbawiciela i Jego dzieło miłości, która, czerpiąc z serca Trójcy Przenajświętszej, przez krzyż zwraca się do każdego człowieka. Ta zbawcza miłość staje się dostępna człowiekowi w tajemnicy Kościoła, którego bijącym centrum jest Najświętsza Eucharystia, a którą wierni przyjmują z wiarą, nadzieją i miłością, by móc prowadzić nowe życie i przynosić owoce czynów odnawiających oblicze ziemi. Maryja, Matka Zbawiciela, ukazuje wiernym, że „przymierze serca” z Jezusem Chrystusem jest formą pełnego życia chrześcijańskiego, oraz wstawia się, by słowo Boże było skutecznie w prowadzane w codzienne życie, czego potwierdzeniem są święci uformowani w „szkole” Najświętszego Serca. W tej szkole formujemy się i dojrzewamy duchowo, naśladując cnoty Jezusa, wspierani zanoszoną do Niego modlitwą: „Uczyń serca nasze według Serca Twego”. Wobec tajemnicy grzechu, który wciąż nas boleśnie doświadcza, pamiętamy natomiast o „obowiązku godnego wynagrodzenia”, wyrażającego się w uczynkach pobożnych (post, jałmużna, modlitwa) oraz w Komunii świętej.

   W naszym świecie, w którym kwestionuje się wiarę i wartości chrześcijańskie, ma głęboki sens zaangażowanie chrześcijańskie, opierające się na prawdzie i miłości. Doświadczenie potwierdza, że wszędzie tam, gdzie występuje deficyt tych dwóch podstawowych rzeczywistości boskich i ludzkich, upada życie społeczne, kulturowe, ekonomiczne, polityczne, a tym samym staje pod znakiem zapytania przyszłość ludzkiej cywilizacji, która jest darem Bożym powierzonym człowiekowi i powszechnym dobrem. Dlatego program społeczny ostatnich papieży, zobowiązujący chrześcijan do budowania cywilizacji prawdy i miłości, domaga się poważnego potraktowania i rzeczywistego podjęcia. Jest bardzo wymowne, że papieże wskazują na kult Najświętszego Serca Jezusa jako „konstytucję” tej oczekiwanej i tworzonej cywilizacji, a zarazem na drogę prowadzącą do rzeczywistego królowania Jezusa Chrystusa w sercu człowieka i w całym świecie. Kwestia ta domaga się wyraźniejszego dostrzeżenia, uzasadnienia i podjęcia w życiu Kościoła, który powinien wykorzystać w tym celu zarówno tradycyjne formy kultu Najświętszego Serca Jezusa, jak i wprowadzać nowe, których wartość i siłę oddziaływania potwierdza doświadczenie kościelne. Do tych nowych form zaliczyć należy między innymi intronizację Najświętszego Serca Jezusa podejmowaną w wymiarze indywidualnym, rodzinnym i społecznym. Mając na względzie wagę kultu Najświętszego Serca Jezusa dla całego Kościoła i poszczególnych wierzących oraz biorąc pod uwagę jego szerokie odniesienie indywidualne, społeczne i cywilizacyjne,apelujemy o zaangażowanie wszystkich wiernych w rozwój tego kultu, by Serce Boże było „natchnieniem i światłem dla ludzkości wchodzącej w trzecie tysiąclecie” (bł. Jan Paweł II). Zachęcamy teologów do odważnego i twórczego uzasadniania kultu Najświętszego Serca Jezusa, by zawarte w nim treści i możliwości oddziaływania były głębiej rozumiane i szerzej uwzględniane w duchowości i duszpasterstwie. W komunii prawdy, miłości i życia prosimy Pasterzy Kościoła w Polsce o szerokie i wszechstronne wsparcie tych inicjatyw i sprawdzonych form kultu Serca Zbawiciela, które skutecznie przyczyniają się do postulowanej zwielu stron odnowy życia kościelnego oraz utrwalenia osiągnięć kulturowych icywilizacyjnych, zbudowanych na fundamencie prawdy i miłości. W 2015 roku przypada 250. rocznica ogłoszenia Święta Najświętszego Serca Jezusa (1765 roku), w którego ustanowieniu bardzo ważną rolę odegrał memoriał biskupów polskich przesłany do papieża Klemensa XIII. Tak ważna rocznica powinna zostać odpowiednio przygotowana i przeżyta, przyczyniając się do pogłębienia i ożywienia kultu Serca Zbawiciela w Kościele, a tym samym do zawsze potrzebnej odnowy Kościoła”.

Więcej informacji: tutaj.