Aby nigdy nie zabrakło kapłanów

Jezus nauczał nie tylko słowami, ale także przykładem postępowania. Pokazał uczniom i faryzeuszom, że On PAN stosuje prawa ze zrozumieniem, jednocześnie tłumacząc otaczającym go ludziom, dlaczego tak postępuje. Źródłem prawa jest wola Boga. Jezus powiedział do swoich uczniów „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić (…)”.

Jednym z częstszych tematów wywołujących dyskusje, a nawet ostrą wymianę zdań między faryzeuszami a Jezusem było przestrzeganie szabatu, a dokładniej wszystkich przepisów z nim związanych. Tak, gdyż najogólniej można powiedzieć, że tym pierwszych chodziło o ustalone prawo, o tzw. literę, a Jezusowi przede wszystkim o „ducha” danego przepisu. A to jest istotna kwestia. Widzimy zatem, jak Jezus mocno podkreśla i przypomina, jaki jest cel danego prawa – ma ono służyć człowiekowi, jego dobru i ma go ukierunkowywać na Boga, uwzględniając również przykazanie miłości bliźniego.

Masz coś, czego nie otrzymałeś? Licytujesz się znajomościami? Twoje poczucie wartości wzrasta wprost proporcjonalnie do powiększających się zasięgów w sieci przez udostępnienia, „polubienia”, subskrypcje? A może obrastasz w piórka, widząc, że innym brak takiej erudycji, polotu, więc popełniają błąd za błędem, gafę za gafą?

Tylko Bóg ma pełnię poznania człowieka. Tylko przed Bogiem i w Bogu jest prawda o nas. Dlatego jakikolwiek sąd wydajemy o człowieku, jest nieostry, niepełny, nie do końca prawdziwy. Nie znamy całej prawdy o bliźnim, dlatego tak ważne, byśmy byli ostrożni w wydawaniu sądu. My nie jesteśmy od wydawania sądów, tylko po to, by okazywać miłość. Bo to miłość jest największym pragnieniem serca. Tylko wtedy gdy jej doświadczamy, tyle samo jej okazujemy.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Jezusa, który w odpowiedzi na pytanie faryzeuszów przywołuje obraz Dawida. Jezus nie podważa znaczenia Prawa, nie umniejsza roli szabatu, ale poucza i pokazuje, że Prawo to ma prowadzić do spotkania i relacji z Panem Bogiem.

Faryzeuszom nie podoba się, że uczniowie Jezusa cieszą się życiem, że nie poszczą tak jak inni. Jezus w odpowiedzi przypomina, po co jest post. Pości się w jakimś celu, a gdy się osiągnie ten cel, to należy świętować i cieszyć się szczęściem.