Adwent...

W rozważanym fragmencie Ewangelii według św. Łukasza moją uwagę zwróciły dwa momenty. Pierwszy to fragment mówiący o służebności Maryi, która na wieść o błogosławionym stanie Elżbiety pospieszyła do niej z pomocą i posługiwała jej wiele dni. A przecież sama również była w stanie błogosławionym, jednak poświęciła swój czas, długą drogę i służyła osobie bardziej potrzebującej.

We fragmencie Pieśni nad Pieśniami, który stanowi alternatywę do dzisiejszego czytania z Księgi Sofoniasza, jak refren powtarza się słowo: Powstań. Brzmi ono jak zachęta lub prośba. W jednym i drugim przypadku jest pełne nadziei i radości.

To dopiero tęsknota miłości – wszystko o niej mówi, wszystko chce ją ogłaszać… Nawet przez kraty zniewolenia, nawet przez jakieś okienko w murze, który szczelnie opasuje śniade od grzechu serce – jeszcze chwila, dosłownie moment i…

Achaz jest zniechęcony doświadczeniem trudności, które przeżywa. Nie ma już siły, nie widzi sensu. Już po prostu nie chce się szarpać, doszedł do ściany.

Wtedy wkracza Bóg, posyłając proroka, by go pocieszył, by dał mu doświadczenie obecności Boga pośród tych wszystkich trudności.

Maryja, będąc w stanie błogosławionym, poszła odwiedzić swoją krewną Elżbietę. Szła górami, mogło to być nawet 150 kilometrów. Po ludzku wydaje się to niewyobrażalne.

W każdym zdaniu dzisiejszej Ewangelii odczuwamy, jak ważne było to spotkanie. Pozdrowienie Maryi wystarczyło, by Elżbietę napełnił Duch Święty, a dziecko pod jej sercem się poruszyło. Możemy powiedzieć, że było to pierwsze spotkanie Jezusa z Janem, który będzie wielkim prorokiem.

Maryja uczy nas prostoty i pokory przed Bogiem, uczy zaufania. Na słowa Anioła odpowiada rozważaniem; nie rozumiejąc – w prostocie zadaje pytanie, słucha wyjaśnień. Jest cała zasłuchana w Słowo. Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. I z mocą daną od Boga Maryja wypowiada słowa, które przemieniają – dają początek historii zbawienia. Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!