Apostoł

Piątek, Święto św. Jakuba, apostoła (25 lipca), rok II, Mt 20,20-28

Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić? Odpowiedzieli Mu: Możemy. On rzekł do nich: Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował. Gdy dziesięciu [pozostałych] to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

       Droga apostołowania jest drogą pokornej służby, drogą, którą  naznaczył Jezus swoimi śladami aż po oddanie swojego życia na krzyżu. Uczeń Jezusa musi być świadomy, że kroczenie za Panem to nie szukanie swojej własnej chwały, poklasku, pójście na łatwiznę czy wykorzystywanie władzy danej mu z łaski do własnych celów. Nie, droga ucznia, to droga służby,  służby Bogu w drugim czlowieku. To głoszenie Ewangelii w porę czy nie w porę, z radością i nadzieją  zmartwychwstania pomimo upokorzeń czy prześladowań.

       Każdy apostoł powinien głęboko w sercu nosić słowa „potrzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał”i wnieść je w praktykę,  aby jego apostołowanie przyniosło obfity owoc. Bo kto chce zasiadać blisko Jezusa w Królestwie Niebieskim, ten już  tu na ziemi  powinien być blisko Niego, szukać Go nieustannie i kochać Go całym sercem,  poddając się całkowicie Jego świętej woli, Jego niepojętej miłości...
Duchu Święty przyjdź i uczyń serca nasze pokorne, gotowe pójść za Barankiem dokądkolwiek się uda. Amen.