Biada!

W oparciu o te krótkie przypowieści Jezus pokazuje nam, że budowanie królestwa Bożego to pewien proces. To ciąg pewnych wydarzeń, wydarzeń logicznych, chcianych i przemyślanych. Tak jest zresztą ze wszystkim, co ważne w naszym życiu. Wiara, relacja z Bogiem, relacje z drugim człowiekiem, przyjaźń, miłość, zdobywanie wiedzy... – to wszystko jest pewnych procesem, który prowadzi nas do celu. Takie założenie samo w sobie wymaga od nas spokoju, konsekwencji i zwyczajnej cierpliwości oraz ostrożności.

Święty Filip Neri modlił się: „Panie, daj mi dobrze przeżyć dziś, a nie będę się bał o jutro”. Nie chodzi o beztroskę czy lekkomyślne podejście do życia. Wręcz przeciwnie. Taka postawa opiera się na głębokim zaufaniu w to, że to nie my jesteśmy od długoterminowego planowania – od tego jest Bóg. Naszym zadaniem jest takie kształtowanie siebie, abyśmy umieli dorosnąć do Jego planu.

Opis małżeństwa w tym fragmencie pochodzi z ówczesnej kultury. Jednak to nie prawo jest najważniejsze dla św. Pawła, ale relacja miłości. Mieszają się tutaj dwa obrazy. Jeden to obraz głowy i ciała – relacja nierozłączna, gwarantująca życie – oraz obraz miłości oblubieńczej opartej na wzajemnym oddaniu. Ostatnia część dzisiejszego fragmentu podkreśla cel tego zjednoczenia – ta jedność ma realizować się w Chrystusie Zbawcy, więc jest drogą do zbawienia.

To ciekawe, że szukając Boga, spodziewamy się Go wokół nas. Możemy Go spotkać w sakramentach, w czasie modlitwy, w drugim człowieku, w Słowie Bożym.

Jest jednak jeszcze jedna perspektywa – to Ty sam. Jesteś przecież mieszkaniem Boga, dla Boga. Dzisiaj zatrzymaj się i wsłuchuj, co Bóg mówi do Ciebie. Czy słyszysz Go w sobie? Wczoraj rozmawiałem z bożymi ludźmi. Pomogli mi na nowo zobaczyć i usłyszeć Boga w sobie. Życzę Ci tego samego.

Myśląc o królestwie Bożym, wyobrażam sobie duże królestwo z pięknym zamkiem i zasobnym skarbcem. A dzisiejsza Ewangelia mówi, że to coś zupełnie innego. Królestwo Boga jest czymś tak małym jak ziarnko gorczycy albo odrobina zaczynu, która zakwasza całe ciasto. Słowo Boże mówi dziś, żebym był mały jak dziecko, zaufał Bogu, a nie sobie. Od tego zaczynają się wielkie rzeczy. Bo tylko Bóg przemienia małe ziarno w drzewo, krzew, który daje nam owoce i cień w słoneczny dzień, a ptakom schronienie.

Kiedy czujesz się samotny, niezrozumiany lub nie możesz poradzić sobie ze swoimi słabościami, to jest to ten moment, kiedy warto przyjść ze swoimi problemami do Jezusa.

Możesz spotkać się z Panem Jezusem w domowym zaciszu na osobistej modlitwie, uczestnicząc we Mszy Świętej lub podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Takie spotkania przybliżą Cię do Jezusa, pozwolą zaufać i usłyszeć, jak bardzo jesteś ważny i jak bezgranicznie miłuje Cię Bóg.