Błogosławieni czy zjednoczeni z Bogiem

Uczniów przebywających z Jezusem nie raziła sytuacja w świątyni, w której zwyczajowo handlowano. Dopiero Jezus, który przeciwstawił się temu zwyczajowi, ukazał im, co jest najważniejsze w świątyni. Jest ona mieszkaniem Boga, a przebywając w nim w Jego obecności nie można zajmować się sprawami tak prozaicznymi jak powszechny handel. W świątyni trzeba kontemplować Boga, cieszyć się Jego obecnością, wielbić i sławić Boga. Tam myśli muszą się koncentrować na Bogu. To właśnie uświadomił swoim uczniom Jezus. Uczniowie zrozumieli postępowanie Jezusa, gdy swoim czynem pokazał, jak należy dbać o zewnętrzną formę obcowania z Bogiem.

Czytając ten fragment Ewangelii, trzeba zwrócić uwagę na dwa aspekty: Kościół jako wspólnota wszystkich wierzących oraz dusza jako świątynia Boga. Za każdym razem jednak zatrzymujemy się przed duszą, która swoją postawą, zachowaniem lub choćby myślami, narusza świętość, czystość całego Kościoła, uderza w niego, osłabiając go. Cokolwiek czynisz ze swoją duszą, ma to swoje odzwierciedlenie w całym Kościele. Cokolwiek czynisz ze świątynią Ducha Świętego, jaką jest przecież Twoja dusza, ma to swoje przełożenie na cały Kościół. Jeśli naruszasz Boże przykazania, niszczysz duszę – dar Boga, Jego mieszkanie. Niszcząc duszę, wyrządzasz krzywdę, zło nie tylko sobie, ale i całemu Kościołowi, osłabiasz relacje Twojej duszy z Kościołem.

Ezechielowy obraz wody, która wypływa ze świątyni, jest bardzo plastyczny i sugestywny – przypomina przecież, że w Kościele jest życie. Że wspólnota, którą tworzymy, jest życiodajna. Ale słuchamy tego słowa w kontekście święta rocznicy poświęcenia bazyliki na Lateranie: i zaczyna być jasne, że życie jest przy Piotrze, że papież pomaga nam to życie rozwijać, dobrze z niego korzystać. Chciejmy dziś z nową miłością posłuchać naszego papieża Franciszka – wierząc, że to Pan Bóg prowadzi nas przez jego posługę. I chciejmy to życie nieść innym.

Taka perspektywa zmienia wszystko. Jeśli to wszystko, co tutaj przeżywamy, jest na chwilę: to, co piękne, ale i to, co trudne, to zupełnie zmienia punkt widzenia. Skoro ojczyzna jest w niebie, to tutaj na ziemi jesteśmy pielgrzymami, jesteśmy w drodze. Chwila obecna to nie ostateczność, to etap, rozdział.

W świątyni odbywał się handel. Woły, baranki i gołębie były sprzedawane być może w celu złożenia ofiary. Tylko jakie znaczenie ma cel handlu w miejscu najświętszym? Żadne. Zdenerwowanie, stanowczość, kategoryczność Jezusa są tutaj bardzo wyraźne. Czy my też potrafimy tak dbać o nasz Kościół? Czy umiemy zwrócić uwagę kolegom i koleżankom, którzy przeszkadzają na Mszy Świętej?

Czy nieuczciwość może być dobra??? Czy można chwalić kogoś, kto postępuje nieuczciwie?

W prawie Bożym – TAK!

Pan z przypowieści pochwalił „nieuczciwość” rządcy, bo darowanie win jest pewną formą „nieuczciwości”. Uczciwość, w powszechnym rozumieniu, kojarzy się ze sprawiedliwością. Jezus pokazuje inną formę uczciwości – uczciwość miłosierną.