Bóg jest blisko człowieka

Prawdziwa pobożność, to znaczy życie, postępowanie tak jak chce Bóg, przejawia się w tym, że inni też tak chcą postępować. Prawdziwe życie z Bogiem rodzi pytania w niewierzących: dlaczego on tak robi?; dlaczego jest dobry nawet dla tych, od których dobroci nie otrzymuje? Prawdziwa relacja z Jezusem musi stawiać światu pytania, musi przejawiać się w życiu, które jest inne, ewangeliczne, ponadzdroworozsądkowe. Życie Ewangelią rodzi następców. Jeśli nie rodzi, to zawsze jest pytanie, czy jest ewangeliczne. To wcale nie znaczy idealne, bezgrzeszne, ale pełne Boga na każdym etapie: narodzenia, wzrastania, upadku, cierpienia.

Z jednej strony posiadamy skarb, który nosimy w naczyniach glinianych, który tak łatwo utracić. Z drugiej strony nasza przynależność do Chrystusa jest przyczyną krytyki, wrogości, a nawet prześladowań. To ewidentny przejaw zmagania się dobra ze złem w codziennym życiu każdego z nas. Ale wierność i wytrwałość pozwalają nam ufać wraz ze św. Pawłem i z całym Kościołem, że Chrystus przyprowadzi nas do siebie. On jest Panem i Jemu musimy ufać.

Dzięki ciężkiej pracy rolników mamy co jeść – to oni zasiewają ziarna, aby przyniosły plon w okresie żniw. Musi być wiele warunków, aby uzyskać obfity plon: siewca, czyli rolnik, dobra i żyzna ziemia, odpowiednie nawilgocenie i nasłonecznienie gleby, składniki mineralne, brak chwastów i szkodników.

Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi do swoich uczniów coś zupełnie nieoczekiwanego, coś, co ich niewątpliwie zszokowało.

Otóż powiedział im, że przyszedł na ziemię nie po to, aby Mu służono, ale żeby służyć… On sam stał się niewolnikiem i do tego samego nawoływał Apostołów i wszystkich, którzy w Niego uwierzyli.

Ziarno słowa jest nieustannie siane. Siane obficie, bo przecież Jezusowa nauka przekazywana przez współczesnych uczniów na przeróżne możliwe sposoby dociera po najdalsze zakątki świata. Teraz od nas zależy, co zrobimy z usłyszanym pouczeniem. Na ile starczy nam zapału, cierpliwości, determinacji, by pielęgnować w sobie wiarę, by użyźniać glebę serca, by wytrwać w dobrym.

To od jakości ziemi, w jaką zostało rzucone ziarno, zależy, jaki owoc zostanie zebrany i czy w ogóle zostanie zebrany. Jak INNE jest to «Słowo Boże», skoro tak ciężko pozostać mu wiernym. Rzeczy i sprawy tego świata wciągają człowieka z taką łatwością, sprowadzając go na bezdroża i czyniąc ziemię jego serca sterylną i niezdolną przyjąć i zachować Słowo, które daje życie, które jest Prawdą, Drogą i Życiem.