Bóg jest dobry

Piątek, I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, rok I, 1 J 2,29-3,6

Najmilsi: Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego. Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Ktokolwiek trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.

 

„Bóg jest sprawiedliwy (…) każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego”.

Każda cecha Boga znajduje swoje odzwierciedlenie w ludzkim postępowaniu. Nie można być dobrym samemu przez się. Wszystko, co dobre, sprawiedliwe, ostatecznie pochodzi od Boga i wskazuje na Niego. Bo Bóg jest dobry, nawet jeśli Go nie znasz, a postępujesz w sposób dobry, wskazujesz na Niego.

Człowiek nie jest dobry sam z siebie, ale ze względu na to, od Kogo pochodzi, skąd się wziął, Kogo podobieństwo nosi w sobie.

Stworzenie zawsze wskazuje na Stwórcę. Dzieło zawsze odsyła do Autora, a człowiek niezależnie, czy jest, czy nie jest tego świadomy, lepiej bądź gorzej objawia swoim życiem Tego, który to życie dał.