Bóg się nie spóźnia

Dzisiejszy fragment z Listu do Hebrajczyków można by odnieść do opisania cudu, jaki dokonuje się w sakramencie spowiedzi. Jezus, kapłan wielki, słucha naszych ran i obmywa je własną krwią, abyśmy z sercem prawym mogli wejść do Miejsca Świętego. Kapłan w konfesjonale jest wyrazem troski o drugiego, aby każdy z nas mógł żyć w niewzruszonej nadziei.

Można powiedzieć, że mamy lepszą pamięć od Pana Boga. Trudniej zapominamy o tym, co złe. Wiele razy słyszałem taką sentencję: „Wybaczę, ale nie zapomnę”. To bardzo smutne. Najczęściej oznacza złą wolę. Ciągle mało w nas miłosierdzia – nawet mimo słów Jezusa: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”. Jak dobrze, że Bóg jest bardziej łaskawy niż my, że ma gorszą pamięć.

Dobro jest jak ziarno, wystarczy mały, drobny gest dobra, a potem dzieją się wielkie sprawy.

Ziarno ma ogromny potencjał, czyli zdolność do wzrostu – podobnie człowiek, wzrasta przez całe życie nie tylko ciałem, ale przede wszystkim rozumem, swoją mądrością.

Jezus mówi, żeby uważać na to, czego słuchamy. Przypomina nam, że to, co wkładamy do naszego umysłu i serca, wpływa na nasze myślenie i zachowanie. Jeśli często słuchamy złych i nieprzyjemnych treści, może to wpłynąć na nas tak, że sami zaczniemy mówić i robić rzeczy, które nam szkodzą.

Tak wieloma talentami, zdolnościami, umiejętnościami obdarzył Cię Stwórca. Tak wiele "wrzucił", niejako zainwestował w Ciebie. Ty tylko troszcz się o to, co darmo dostałeś. I choć właściwie nie musisz robić nic nadzwyczajnego, bo przecież królestwo Boże trwa i tętni życiem, to jednak zbyt wielu nie dostrzega tych kiełkujących zalążków DOBRA w sobie i wokół siebie.

Kiedy głosi się Słowo Boże, to zawsze po to, by zapadło w serca słuchających, a Słowo to Chrystus, więc kiedy głosi się Słowo, głosi się Chrystusa, Boga Żywego, który pragnie przyjść i zamieszkać w sercu każdego człowieka, stać się Bogiem Żywym w życiu każdego.

Jezus posyła wybranych uczniów w swoim imieniu tam, gdzie sam zamierza przyjść, a zadaniem ucznia jest odpowiedzieć na wezwanie Pana i utorować Mu drogę.