Bóg uczy nas cierpliwości

Wszyscy podziwiali czyny Jezusa, podziwiali to, co On czynił widzialnie – wyrzucanie złych duchów, wskrzeszanie umarłych, uzdrawianie chorych. Nie docierała do nich nauka Jezusa i słowa, które przywoływał ze Starego Testamentu dotyczące śmierci Mesjasza. Nie docierały te słowa do ich umysłu, że będzie wydany ludziom, tym samym, którzy Go podziwiali, a którzy później skażą Go na śmierć, będą Go torturować i naśmiewać się z Niego. Tak byli zafascynowani czynami Chrystusa, że nie pojmowali Jego słów. Widzieli Jego wielkość i dystans, który spowodował, że bali się zapytać i prosić o wyjaśnienie słów wypowiedzianych przez Jezusa.

Nie daje mi spokoju pytanie: dlaczego uczniowie bali się zapytać Jezusa o to powiedzenie? Nie chcieli rozczarować ludzi patrzących z podziwem na ich Nauczyciela? Nie chcieli, by prysł czar wszechmocnego Mistrza, któremu niestraszne legiony duchów nieczystych, ludzkie biedy, strapienia i choroby? Nie chcieli, by ktoś pomyślał o nich, że źle wybrali, że zmarnowali życie...? A może mieli nadzieję, że się tylko przesłyszeli? Albo bali się przyznać, że nie rozumieją? A może tak bardzo nie chcieli zrozumieć...

Warto cofnąć się w lekturze wskazówek Koheleta o kilka wersów i usłyszeć mocno brzmiące pod kunsztownymi słowami wezwanie NIE BÓJ SIĘ I ŻYJ! Oczywiście natchniony mędrzec nie miał na myśli wyciśnięcia życia (i świata) jak cytryny – przeciwnie, przypominał prawdę o nieuchronności kresu ludzkiej egzystencji, zachęcając jednocześnie do radości z codziennych dni. Przecież świadomość realizmu śmierci nie ma na celu budzić lęk – ona tchnie nadzieją powrotu do Boga po czasie intensywnego wędrowania i odkrywania cudu stworzenia. Byle tylko nie zaprzepaścić szans na wciąż młodzieńczy zachwyt otaczającym światem, który – choć nazwany marnością – potrafi zapierać dech w piersiach. A przede wszystkim pamiętać, że skoro tak niesamowity jest „marny świat”, to czym nas zachwyci wieczność, w której będziemy odkrywać, jaką miłością obdarzył nas Ojciec… Zatem – NIE BÓJ SIĘ I ŻYJ!!!

Zamysł Pana Boga zawsze przekracza wyobrażenie człowieka. Czasem może się wydawać, że coś, co się dzieje na świecie, oburza, a nawet rodzi wątpliwość w Bożą opatrzność, wszechmoc i stwórczy zamysł.

Jezus mówi słowa, których uczniowie nie rozumieją. Nie rozumieją i niestety nie pytają, żeby zrozumieć… A żeby móc coś wziąć sobie do serca, trzeba wiedzieć, co znaczą usłyszane słowa. Nie bójmy się przychodzić do Jezusa i pytać. Uczmy się słuchać Jezusa w adoracji.

Sam Jezus pyta swoich uczniów, kim dla nich jest. Oddziela ich opinię od opinii reszty ludzi. To, co myślą „wszyscy”, nie jest tak ważne jak to, co TY myślisz. Jezus przychodzi do każdego osobno.

Czy Jezus jest dla Ciebie Bogiem? Czy jest przyjacielem? A może bohaterem, bo uratował Ci życie? Może jest nauczycielem? A może zastępuje kogoś ważnego w Twoim życiu?