Brama królestwa niebieskiego

Wtorek, Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca), rok I, Mt 16,13-19

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”. A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

 

Chrystus przekazał Apostołowi Piotrowi władzę kluczy nad całym Kościołem. Klucze do królestwa niebieskiego to najwyższa władza w sprawach królestwa Bożego. Klucz może być również symbolem dostępu do dóbr duchowych. Teologiczna cnota wiary może być oznaczona kluczem, szczególnym atrybutem wskazującym na jej wierność.
Klucze do królestwa niebieskiego, które otrzymał św. Piotr, to gwarancja, że po dobrym życiu zostaną użyte, kiedy i my staniemy u bram królestwa niebieskiego.