Budowanie trwałej relacji

Sobota, III Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Oz 6,1-6

Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę przewiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Poznajmy, dążmy do poznania Pana; Jego przyjście jest pewne jak poranek, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas, jak deszcz późny, co nasyca ziemię. "Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur o świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem cię przez proroków, słowami ust mych pouczałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń".

 

Pan Bóg ciągle na nas czeka, bez względu na okoliczności. Jest wierny nawet wtedy, gdy my przez swoje grzechy bardzo się od Niego oddalamy. Właśnie ta niezwykła Boża cierpliwość powinna budzić w nas odwagę do powrotu, do odbudowywania więzi przede wszystkim w sakramencie spowiedzi. Jednak te relacje nie mogą być chwilowe, przemijające, „podobne do chmur na świtaniu albo do rosy, która szybko znika”.

Niech przeżywany aktualnie okres Wielkiego Postu będzie w naszym życiu czasem wielkich powrotów, czasem budowania prawdziwych relacji z Bogiem i ciągłego dotykania Go w sakramentach! Nie dajmy się oszukać współczesnemu światu i wmówić sobie, że nasze życie jest przeciętne, szare, byle jakie… My naprawdę możemy mieć piękne życie, skutecznie realizować nasze dobre plany i odnosić zwycięstwa, ale warunek jest jeden – systematyczne budowanie trwałej relacji z Panem Bogiem.