Być bliżej

Sobota, Św. Barnaby, Apostoła (11 czerwca), rok II, Mt 10,7-13

«Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was».

 

Nakaz, który Jezus kieruje do Apostołów, jest niesamowicie prosty: „Idźcie i głoście”. Dwa czasowniki wskazujące na użycie nóg oraz języka. Ale takie posłanie nie jest wcale takie banalne i oczywiste.

Za tym nakazem stoi cały proces wychowania, kształtowania i przygotowania Uczniów do tego zadania, do którego wyznacza ich Jezus. Podstawą apostolatu jest bliskość z Jezusem oraz odwoływanie się do Jego Osoby. Silną motywacją do działania staje się ponadto relacja z Mistrzem, samym sobą oraz odbiorcą Dobrej Nowiny, którą uczeń wciąż pogłębia.

Posłanie do ludzi oznacza wysoko postawioną poprzeczkę zaangażowania intelektualnego, pedagogicznego, opiekuńczego oraz właściwej postawy dialogu i pokory. Przydaje się znajomość całościowej (integralnej) wizji człowieka, który jak zwykle pozostaje tajemnicą.