Byle do wieczora

Zdarza nam się żyć jak automat. Z dziećmi wiele rzeczy wykonujemy według ustalonych reguł i schematów, od których, co prawda, często zdarzają się wyjątki. Niemniej pewien porządek nie tylko nam, rodzicom, ułatwia zorganizowanie się, ale powtarzalność rzeczy sprawia, że nasze dzieci uczą się obowiązkowości, ustalonego porządku. A przede wszystkim pewna stałość pozwala im czuć się komfortowo i bezpiecznie. Nieraz wspominałam o rozdrażnieniu naszych dzieci po świętach czy uroczystościach rodzinnych, nawet kiedy uwielbiają wizyty gości, prezenty czy świąteczną atmosferę. Każde zakłócenie porządku dnia potrafi bardzo utrudnić życie wszystkim domownikom.

Jednak ostatnimi czasy zauważamy, że zanim dzień zacznie się na dobre, czekamy do wieczora, by znów móc odpocząć w ciszy i samotności. Tak bardzo ostatnio jesteśmy zagonieni, że niestety ograniczamy się do wykonywania naszych obowiązków. Owszem jest i bajka przeczytana, krótki spacer z przedszkola, wspólny posiłek i rozmowy przy nim. Niemniej zauważamy, że zarówno dzieci, jak i my odczuwamy już pewne znużenie i zmęczenie. Z pewnością nie pomaga pogoda za oknem. Wstajemy – ciemno, wracamy z pracy, przedszkola – znów szarówka. Jeszcze do godziny 15:00 życie toczy się dość równym tempem, natomiast po południu wszystko przyspiesza. Jest obiad, wspólna zabawa, kolacja, kąpiel, pacierz i usypianie. I każde zachwianie powyższego harmonogramu generuje niestety niepotrzebne zdenerwowanie, zniecierpliwienie.

Prawda jest taka, że w naszej codziennej rutynie potrzeba czasem więcej swobody i odpoczynku. Dzieci nie potrzebują po południu mnóstwa zabaw, które mają na celu czegoś nauczyć. Czasami wystarczy luźna, niezobowiązująca zabawa, która też z pewnością ma wiele walorów edukacyjnych, ale tak mocno nie eksploatuje. Po drugie sami poniekąd narzucamy sobie takie tempo i obowiązek, by dać dziecku coś pożytecznego, mądrego. A jak nie wychodzi, bo przy tym okazuje się, że dziecko wcale nie chce współpracować, zaczynają się krzyki, płacze, wyrzuty sumienia, obrażanie się. Reasumując, wszystko to, czego chcieliśmy uniknąć w swoim rodzicielstwie. A wyczekiwany wieczór wcale nie daje wytchnienia, tylko sprawia, że jeszcze dobitniej grają w nas nasze błędy i przewinienia rodzicielskie.

Zdarza się i tak, że nasze dzieci potrafią nas porządnie zmęczyć, a nawet wkurzyć. Niech pierwszy rzuci kamień ten, komu obce jest zdanie: „kocham swoje dzieci, ale ich czasem nie lubię”. Oj tak. Bywa i tak. To smutne, że można gniewać się czy odczuwać tak różnorodną paletę emocji do swoich dzieci. Owszem kochamy je ponad życie. I zdarza się, że w jednej chwili potrafią nas wyprowadzić z równowagi, by zaraz im wszystkie przewinienia wybaczyć, bo zrobiły coś, co nas rozczuliło i wzruszyło. Do tego dochodzą problemy zawodowe, rodzinne, wszelkie zobowiązania. Kulminacja powyższych rzeczy sprawia, że trudno nam być rodzicami na medal. Częściej tracimy cierpliwość i chęci do rozwoju.

Rodzice potrzebują resetu. A spędzenie wspólnego wieczoru jest w ciągu całego dnia jedyną okazją na rozmowę, przytulenie, zrobienie czegoś razem. To nic złego, że czasami wyczekujemy wieczoru z takim zapałem i nadzieją. To chwila, kiedy możemy w spokoju zjeść czy skorzystać z toalety bez publiczności i trochę się zrelaksować. My lubimy nadrabiać filmowe przeboje, choć nieraz zdarzyło nam się dotrwać do napisów początkowych i obudzić na napisach końcowych. Lubimy spędzać z dziećmi czas wolny, wymyślać dla nich różne atrakcje. Jednak małżonkowie potrzebują też pobyć sami, mieć siebie tylko dla siebie. Zauważmy, że z biegiem czasu nie mówimy do siebie po imieniu czy w inny czuły sposób, a w to miejsce weszło: „mamo”, „tato”. Tak bardzo weszliśmy w swoją rodzicielską rolę, że grozi to niekiedy osłabieniem więzi małżeńskiej. To naturalne, że stając się rodzicami, jednocześnie odczuwamy ogromną radość i czułość do dziecka, a zaraz obok jest strach, który zapewne czuć będziemy do końca swoich dni. Wiemy, że dzieci mamy tak naprawdę na chwilę i chyba lepiej, by być wypoczętym, zadowolonym człowiekiem. Dlatego warto celebrować nasze wieczory, czy to będzie sen, film, książka, przytulenie. Może to wyczekiwanie na wytchnienie po trudach całego dnia nie będzie już tylko ulgą, że dzieci mamy z głowy, ale chwilą relaksu, by znów wstać na drugi dzień i być najbardziej wyczekiwanym przez dzieci rodzicem.