Cel

Pan Jezus wychwala ludzi prostych i pokornego serca, takich, którzy są jak dzieci: ufni, niepolegający zupełnie na sobie i własnym rozumie, lecz oddający całe swoje życie w ręce rodziców. To przed nimi objawi rzeczy wielkie. Obiecuje, że wszystkich utrudzonych pokrzepi, tzn. zaopiekuje się nimi i pocieszy. Pan Jezus ukazuje siebie jako „pokornego i cichego serca” – zniża się do słabych, byśmy nie mieli żadnych oporów, by się do Niego zbliżyć i Mu zaufać. 

Bądź jak dziecko, które ufa i kocha…

Czy masz taką osobę, której możesz zaufać, z którą możesz podzielić się problemami, która ma zawsze dla Ciebie czas i z Tobą porozmawia?

Kim jest przyjaciel? Prawdziwy przyjaciel to taki, który będzie przy Tobie w dobrych momentach, ale zwłaszcza gdy jest Ci źle, gdy ktoś Ci dokucza i właśnie wtedy potrzebujesz pomocy i rozmowy. Prawdziwy przyjaciel to taki, który nie będzie krytykować, kiedy widzi, że coś robisz źle, tylko udzieli Ci rady i wskazówek. Prawdziwy przyjaciel to ten, który kocha i pomoże bezinteresownie. Czy masz takiego?

Natura światła jest niesamowita. Światło potrafi rozproszyć ciemność. Widzimy to wtedy, gdy rano otwieramy okna i promienie światła rozpraszają mroki pokoju po ciemnej nocy. Ciemność nie ma takiej natury. Jest słabsza. Czy widzieliście promienie ciemności wpadające w rozświetloną przestrzeń? Chodzić w świetle to być z Chrystusem. Kiedy zdarzy Ci się chodzić w ciemności, idź do Światła, do Chrystusa, który „jest Rzecznikiem wobec Ojca”. Potrafi przezwyciężyć Twoją ciemność.

Chrześcijaństwo nie polega na tym, że mamy metrykę chrztu. Nawrócenie nie polega na tym, że mówimy o sobie „nawróciłem się”. Miłość nie polega na tym, że powiemy „kocham cię”.

Uczeń Chrystusa głosi Chrystusa, słucha Chrystusa i stara się żyć jak Chrystus. Inaczej będzie jednym z wielu przekonujących nieskutecznie do swoich przekonań.

Jezus wysławia Ojca za ludzi prostych, ufnych, czasem niewykształconych. Tym osobom Bóg najczęściej odsłania swoje tajemnice. Cechą, która na pierwszy rzut oka charakteryzuje prostaczków, jest pokora. „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaski daje”. Pokora pomaga zawsze stawać w prawdzie o sobie samym. Wówczas dostrzec mogę swoje wady, słabości i wielką potrzebę pomocy Ojca… Ile jest we mnie prawdziwej pokory?

W dzisiejszym świecie człowiek ma ambicję, aby zawdzięczać wszystko sobie. Zapatrzył się bowiem w potęgę swojego umysłu, w naukę i w postęp techniczny. Człowiek chce być samowystarczalny, niezależny i często wierzy, że mu się to uda.

Tymczasem w dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jezus nie pozostawia złudzeń: Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.