Cel

Piątek, XXII Tydzień Zwykły, rok II, Łk 5,33-39

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: «Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją». A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli». Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

 

Jezus poprzez to Słowo ukazuje nam cel swojego przyjścia na ziemię: wszystko uczynić nowe, nadać nowy sens ludzkiemu życiu, otworzyć serce człowieka na Nowe Prawo Miłości, które On sam przyszedł wypełnić. To Nowe Prawo Miłości – kochać Boga ponad wszystko i kochać swego bliźniego – Jezus sam, mocą swego Ducha, pragnie wypisać w naszym sercu, nowym sercu, oczyszczonym Jego łaską i Jego miłosierdziem w sakramencie pokuty. Jezus pragnie, abyśmy żyjąc tym Nowym Prawem, z miłości do Niego, do drugiego człowieka mogli doświadczyć prawdziwej radości i kosztować owoców Ducha Świętego.

Pozwólmy Bogu działać w naszym życiu, pozwólmy Mu czynić wszystko nowe, bo On ma tylko jedno pragnienie – dać nam serce nowe i nowego ducha wlać w nasze wnętrze.