Chrystus – pośrednik Nowego Przymierza

Można powiedzieć, że mamy lepszą pamięć od Pana Boga. Trudniej zapominamy o tym, co złe. Wiele razy słyszałem taką sentencję: „Wybaczę, ale nie zapomnę”. To bardzo smutne. Najczęściej oznacza złą wolę. Ciągle mało w nas miłosierdzia – nawet mimo słów Jezusa: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”. Jak dobrze, że Bóg jest bardziej łaskawy niż my, że ma gorszą pamięć.

Człowiek czuje się winny wobec Boga, bo zgrzeszył. Wciąż doświadczamy głęboko prawdy, że zawodzimy, że nie potrafimy odpowiedzieć adekwatnie na miłość Boga do nas. Dlatego też wszelki kult jest próbą przebłagania Boga, próbą przezwyciężenia naszej winy. Jednakże czy jest to możliwe? Boga może przebłagać tylko ktoś, kto jest Mu równy, dlatego nic, co ofiaruje człowiek, ostatecznie nie jest adekwatne w ofiarowaniu Bogu. A jeśli już, najpełniejszym darem człowieka może być on sam. Ale – mimo że takie sytuacje się pojawiały – nie sposób pomyśleć, żeby Bóg wymagał ofiary z życia ludzkiego, aby Go przebłagać. Dlatego też Izrael nie ofiarował w swoim kulcie tego, co właściwe, lecz jedynie substytut, czyli jakieś nieadekwatne zastępstwo, np. baranka czy inne zwierzę.

Czytając przypowieść o siewcy, możesz zadać sam sobie pytanie, w jaki sposób Ty przyjmujesz Słowo Boże. Czy jest ono w Tobie tylko na chwilę, bo codzienne zajęcia czy troski stają się na tyle ważne, że szybko zapominasz o Słowie Jezusa? A może czujesz, że chcesz przyjąć Słowo Boże, że to, co słyszysz i czytasz, jest dla Ciebie, ale nie masz czasu albo cierpliwości, aby zagłębić się w nie i żyć według niego?

Ta Ewangelia jest trudna, bo Jezus, wydawać by się mogło, lekceważy swoją Matkę, mówiąc „Któż jest moją matką”. Czy ja jako matka nie oburzałabym się na takie słowa?

Jednak sens nie tkwi w braku szacunku Syna do Matki. Bo całe swoje życie Jezus był posłuszny swoim rodzicom, Maryi i Józefowi, tu na ziemi. Sens ukryty jest w wypełnianiu woli Bożej.

Bóg jest tym, który troszczy się o nas i nieustannie próbuje objawiać nam swoją wolę. Ilekroć się modlimy, a zwłaszcza wtedy, gdy pochylamy się nad Słowem Bożym, mamy możliwość usłyszenia Go. Niestety nie zawsze jesteśmy gotowi, aby to, co jest nam oznajmione, przyjąć i wprowadzić w czyn.

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że Jezus wiele nauczał w przypowieściach. Długie nauczanie Jezusa wymagało uważnego słuchania wszystkich tych, którzy byli zgromadzeni wokół Jezusa. W ten sposób spełnia się pierwsze przykazanie, które jest zawarte w Starym Testamencie i brzmi ono „słuchaj, Izraelu”, następnie jest mowa o przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Po raz kolejny słyszymy o ważności słuchania.