Co to znaczy być chrześcijaninem?

Uzdrowienie niewidomego z Betsaidy dokonało się dwuetapowo. Po pierwszym nałożeniu rąk przez Jezusa człowiek ten zaczął widzieć świat, ale jeszcze w sposób niewyraźny. Gdy Syn Boży po raz drugi nałożył na niego ręce, mężczyzna ten ujrzał już wszystko wyraźnie. Wydarzenie to pokazuje nam, że Bóg może nas uzdrawiać etapami. Szczególnie dotyczy to uzdrowienia wewnętrznego. Nie zawsze jesteśmy od razu gotowi, aby przyjąć łaskę uzdrowienia w całej pełni. Dlatego Bóg będzie obdarzał nas łaską po łasce, dokonując naszego oczyszczenia stopniowo. Tym sposobem lepiej dostrzeżemy to, co w nas się dzieje, a uzdrowienie przeniknie wszystkie wymiary naszego ducha i ciała. Jezus, trzymając niewidomego za rękę, wyprowadził go poza wieś. Bóg może także nas wyprowadzić w miejsce inne niż to, gdzie na co dzień przebywamy, i do innych ludzi niż ci, których znamy. Czasem musimy przebyć pewną drogę i dać się nią poprowadzić Jezusowi za rękę, aby doświadczyć działania uzdrawiającej łaski Boga.

Dzisiejsza Ewangelia opowiada nam o Jezusowym uzdrowieniu w dwóch etapach. Najpierw Jezus, używając swojej śliny i rąk, prowadzi niewidomego do pierwszego etapu przejrzenia. Działanie Jezusa przypomina nam akt stworzenia. Bóg z prochu ziemi ulepił człowieka. Gest Jezusa jest aktem nowego stworzenia. Używa On śliny, która wskazuje na słowo, i swoich rąk jako akt stwórczy Boga. Drugi etap prowadzi do całkowitego uzdrowienia. Jezus ponownie używa swoich rąk, co jest znakiem nieustannego odnawiania człowieka przez łaskę Bożą oraz wyrazem otwarcia człowieka na Jego działanie. Ten cud zachęca nas do nieustannego otwierania się na odnawiającą stwórczą działalność Boga przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym w naszym codziennym życiu.

Po potopie Noe nie żałuje, by część zwierząt, które zgromadził w arce, złożyć w ofierze Panu Bogu. Jest hojny w swym darze, dlatego że sam doświadczył ogromnej łaski od Boga, który z całej ludzkości tylko jego ratuje. Noe, który nie był idealny w swym postępowaniu, idzie za głosem Boga, przez wiele lat budując arkę, i teraz dostrzega sens pracy swojego życia. Wie, że jego życie to dar od Boga, i dlatego nie ma wątpliwości, że wszystko, co posiada, należy się Bogu.

Nie ma, naprawdę nie ma u Pana Boga przypadków! Pierwsze czytanie zapowiada potop: deszcz padający przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy miał zniszczyć wszystko, z wyjątkiem Noego, jego rodziny i stworzeń na arce. Tak, by świat mógł niejako zacząć się na nowo. "Tylko Noego darzył Pan życzliwością" – notuje autor Księgi Rodzaju.

W dzisiejszej Ewangelii widzimy, jak w mieście Betsaida Jezus uzdrawia niewidomego. Najpierw dotyka go, ale człowiek jeszcze nie widzi wyraźnie. Dopiero kolejne dotknięcie sprawia, że może zobaczyć wszystko jasno. To pokazuje nam, że czasem nasza wiara rośnie stopniowo – krok po kroku uczymy się widzieć Bożą miłość coraz wyraźniej. Zaufajmy Jezusowi, a On pomoże nam lepiej Go poznawać!

Ta Ewangelia jest bardzo potrzebna w naszej codzienności. Uczniowie Jezusa byli świadkami Jego cudów i nauki, a mimo to trudy dnia sprawiły, że zapomnieli o Nim. Jezus mówi do Ciebie i do mnie, żebyśmy nie byli jak Herod i faryzeusze, którzy nie przyjmowali Jego zbawienia.