Codzienne apostolstwo

Czwartek, Św. Jana z Dukli, prezbitera (8 lipca), rok I, Mt 10,7-15

Jezus powiedział do swoich apostołów: «Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie w drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was. A jeśliby was gdzieś nie chciano przyjąć i nie dano posłuchu słowom waszym, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu».

 

Pan Jezus poleca swoim uczniom, aby poszli w świat i głosili słowo Boże. Dostali od Niego również moc uzdrawiania oraz wypędzania złych duchów. Wszystko to mają czynić za darmo, bez oczekiwania wdzięczności i zapłaty, ponieważ sami „darmo otrzymali”. Pan Jezus ostrzega ich, że nie wszyscy jednak będą chcieli przyjąć od nich tę dobrą nowinę.

Nas również posyła Pan, aby apostołować wśród innych – w domu, w szkole, wśród znajomych. I nie chodzi tu wyłącznie o to, aby nawracać innych słowem, ale przede wszystkim przykładem własnego życia.

Uprzejmość, cierpliwość i wyrozumiałość, pracowitość, uśmiech pomimo cierpienia – to są ścieżki naszego własnego codziennego apostolstwa.