Cud dzięki wierze

Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata. To powiedziawszy splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: Idź, obmyj się w sadzawce Siloam - co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze? Jedni twierdzili: Tak, to jest ten, a inni przeczyli: Nie, jest tylko do tamtego podobny. On zaś mówił: To ja jestem. Mówili więc do niego: Jakżeż oczy ci się otwarły? On odpowiedział: Człowiek zwany Jezusem uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: Idź do sadzawki Siloam i obmyj się. Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem. Rzekli do niego: Gdzież On jest? On odrzekł: Nie wiem. Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę. Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu. Inni powiedzieli: Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki? I powstało wśród nich rozdwojenie. Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: A ty, co o Nim myślisz w związku z tym, że ci otworzył oczy? Odpowiedział: To prorok. Jednakże Żydzi nie wierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, tak że aż przywołali rodziców tego, który przejrzał, i wypytywali się ich w słowach: Czy waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomym urodził? W jaki to sposób teraz widzi? Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: Wiemy, że to jest nasz syn i że się urodził niewidomym. Nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi, nie wiemy także, kto mu otworzył oczy. Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, niech mówi za siebie. Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wyłączony z synagogi. Oto dlaczego powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, jego samego zapytajcie! Znowu więc przywołali tego człowieka, który był niewidomy, i rzekli do niego: Daj chwałę Bogu. My wiemy, że człowiek ten jest grzesznikiem. Na to odpowiedział: Czy On jest grzesznikiem, tego nie wiem. Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę. Rzekli więc do niego: Cóż ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy? Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, a wyście mnie nie wysłuchali. Po co znowu chcecie słuchać? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami? Wówczas go zelżyli i rzekli: Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza. My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd pochodzi. Na to odpowiedział im ów człowiek: W tym wszystkim to jest dziwne, że wy nie wiecie, skąd pochodzi, a mnie oczy otworzył. Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby nic czynić. Na to dali mu taką odpowiedź: Cały urodziłeś się w grzechach, a śmiesz nas pouczać? I precz go wyrzucili. Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego? On odpowiedział: A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył? Rzekł do niego Jezus: Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie. On zaś odpowiedział: Wierzę, Panie! i oddał Mu pokłon. Jezus rzekł: Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci , którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą stali się niewidomymi. Usłyszeli to niektórzy faryzeusze, którzy z Nim byli i rzekli do Niego: Czyż i my jesteśmy niewidomi? Jezus powiedział do nich: Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, ale ponieważ mówicie: "Widzimy", grzech wasz trwa nadal.

Czy w sprawach oczywistych, a także i niejednoznacznych kwestionuję sprawczość Jezusa?

Czym jest dla mnie cud?

Czy bywam niedowiarkiem, nawet gdy przedkładają mi dowody ingerencji Bożej?

Czy z ufnością powierzam Jezusowi moje prośby, wierząc w Jego miłosierdzie?

Coraz trudniej komukolwiek zaufać, kiedy wokół tyle kłamstwa, oszustwa i obłudy.  

Niedotrzymywanie słów, obietnic, przyrzeczeń. Niestaranność form relacji międzyludzkich, bylejakość, rzucanie słów na wiatr, to jedne z wyznaczników naszych czasów. 

Jakiej desperacji potrzeba, by zwrócić się do kogoś o pomoc? Zwłaszcza, że to takie "niemodne"… 

Kto spośród nas dostrzega potrzebujących? Nie odwraca głowy, nie patrzy kątem oka. Nie ucieka od biedy, nieszczęścia, choroby?

Kto widzi? 

A kto WIDZI oczyma wiary?

Sytuacja niewidomego od urodzenia została od razu dostrzeżona przez Jezusa. Ślepiec nie wołał o pomoc. Ba, jego stan fizyczny uczniowie Jezusa traktowali jako jego winę. Trzeba było dopiero działania Jezusa, aby uczniowie i sam uzdrowiony dowiedzieli się, że otwarcie oczu, to nie tylko przywrócenie wzroku, ale nade wszystko przebudzenie duchowe, patrzenie oczami wiary, ukierunkowanie życia na Boga – osobista relacja z Nim.

"Trzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień".

Bądź uwielbiony Boże w Trójcy Przenajświętszej. Panie Jezu, ucz mnie czynienia dobra, nie zaniedbywania dobrych uczynków.

Byłem

Byłem przyjacielem grzechu.
To "on" nie pozwalał mi
na zwiedzanie mojej duszy.
Karmił mnie przyzwyczajeniem
doraźnych zachcianek.
Zawiązał mi opaskę na oczach,
bym nie mógł zobaczyć
niezagospodarowanych przestrzeni
mojego serca.
Biegł za mną coraz szybciej,
coraz bliżej przepaści piekła.
Coraz głośniej gonił mnie krzyk ambon,
wzywający do zmiany myślenia,
że wystarczy wpuścić
pod swój dach Miłość,
a wszystkie pragnienia będą uświęceniem.
Posłuchałem.
Dlatego żyję.
                     Julian Staniewski

Zobacz >>Aktualności<< Radia Profeto - bieżące informacje o audycjach i transmisjach na naszej antenie.