Człowiek bez serca

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?». Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!”. Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?”.I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu». Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.

Jezus przebaczał i uczył przebaczać. Ta nauka różni się od nauczania rabinów, którzy twierdzili, że grzesznikowi przebaczać można tylko trzy razy.

Opowiedziana przez Jezusa przypowieść o nielitościwym dłużniku podkreśla obowiązek przebaczania. Obrazuje ona stosunek Boga do ludzi, a także stosunek ludzi do siebie nawzajem. W przypowieści Jezus przedstawia dłużnika, który winien był swojemu panu 10 000 talentów. Suma ta na owe czasy była niemal niewyobrażalna. Ponieważ dłużnik był niewypłacalny, jego pan postanowił sprzedać jego żonę i dzieci, aby w ten sposób choć część długu odzyskać. Sługa prosił jednak o cierpliwość. Pan okazał się nader wspaniałomyślny: nie tylko zrezygnował z zamiaru sprzedawania domowników owego sługi, ale i jego samego uwolnił i darował cały dług. Ta gigantyczna suma była nieporównywalna ze 100 denarami, które był winien owemu słudze jego współsługa. Sługa okazał się jednak osobą pozbawioną miłosierdzia. Choć sam doświadczył go ze strony swojego pana, nie potrafił zdobyć się na podobny gest.

Przebaczenie drugiemu człowiekowi, który zawinił wobec nas, jest warunkiem otrzymania przebaczenia od Boga. Przebaczenie jest aktem woli – oznacza po pierwsze porzucenie odwetu i po drugie nastawia się na modlitwę za tych, którzy wyrządzają nam zło.