Człowieka trzeba mierzyć miarą serca

Niedziela, Niedziela Zesłania Ducha Świętego, rok A, J 20,19-23

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

 

Przeżywamy dzisiaj jedną z największych uroczystości w Kościele, a mianowicie uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Uroczystość Pięćdziesiątnicy czy po prostu Zielone Świątki. Przed oczyma naszej wiary otwiera się Wieczernik jerozolimski, z którego wyszedł Kościół i w którym Kościół wciąż trwa. Czerwony kolor szat liturgicznych – znak ognia rozpalającego serca wystraszonych nieco Apostołów, znak miłości i cierpienia – i ta wiosenna zieleń wokół nas – znak nadziei i życia – jakże mocno podkreślają niezwykłość dnia dzisiejszego. Wiosna pełna zieleni to życie. Kościół Zesłania Ducha Świętego, Kościół Zielonych Świątek to życie. Więc „przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości”. Przyjdź, Duchu Święty, i udziel nam daru mądrości i rozumu, daru umiejętności, rady i męstwa, daru pobożności, czyli poczucia sakralnej wartości życia, godności ludzkiej, świętości ludzkiej duszy i ciała, i daru bojaźni Bożej, który jest początkiem wszelkiej mądrości /por. Jan Paweł II, Warszawa 1979/.

Pytał nas Ojciec św. Jan Paweł II przed laty w uroczystość Zesłania Ducha Świętego w kościele św. Anny w Warszawie: Jaką miarą mierzyć człowieka? Czy mierzyć go miarą sił fizycznych, którymi dysponuje? Czy mierzyć go miarą zmysłów, które umożliwiają mu kontakt z zewnętrznym światem? Czy mierzyć go miarą inteligencji, którą sprawdza się poprzez wielorakie testy czy egzaminy? I odpowiadał Namiestnik Chrystusowy: Człowieka trzeba mierzyć miarą serca. Sercem! Serce w języku biblijnym oznacza ludzkie duchowe wnętrze, oznacza w szczególności sumienie... Człowieka więc trzeba mierzyć miarą sumienia, miarą ducha, który jest otwarty ku Bogu. Trzeba więc człowieka mierzyć miarą Ducha Świętego. I to właśnie mówi nam dzisiejsza liturgia. Tylko Duch Święty może go napełnić, to znaczy doprowadzić do spełnienia poprzez miłość i mądrość.

Modlę się jeszcze z naszym poetą do Ducha Świętego
„żeby miłość nie była podniosłym uczuciem,
ani słowem, co samo zachwyca się sobą,
lecz po prostu uwagą, troską i pomocą,
kiedy ubogi Chrystus zjawi się przed tobą...

Żeby pokój gołąbkiem nie był nam lirycznym,
A czystość lilią białą wśród sadzy kominów.
Niech pokój będzie zgodą, ręką, co chleb daje,
A czystość w sercach ludzi matką prawych czynów...

Żeby wodór, żelazo, kobalt, każdy atom,
który, Ojcze, stworzyłeś dla dobra swych dzieci,
nie służył już tyranom, bombom i armatom,
lecz jak świeca na stole wigilijnym świecił...

Żeby Twa dobra wola istnienia, tworzenia
Działa się tu na ziemi poprzez nasze ręce,
Żeby krzyż nad kołyską i krzyż nad mogiłą
Był jak poważny refren w pogodnej piosence”.
/Cz. Miłosz, Bóg wiary/.