Czwartek, II Tydzień Adwentu (Iz 41,13-20)

"Pójdź za Mną!" – trzy słowa, tylko trzy słowa, a zmieniły życie nie tylko św. Mateusza, ale także wielu, którzy poszli za Jezusem, Jego śladami. Ojciec Michał poszedł za Jezusem i tak jak On cierpi niesprawiedliwość…

Pójdź za Mną! – Bóg daje nam kapłanów. Nie zostawia nas samych w życiu, cierpieniu, chorobie czy na modlitwie.

Pójdź za Mną! – gdy na Eucharystii biały kawałek chleba przemieniasz w Chrystusa, który pragnie wstąpić do naszych serc, by je umocnić, by dodać nam wiary, by otrzeć łzę.

Dzień św. Mateusza przypomina, że nigdy nie jest za późno, żeby się nawrócić i znaleźć swoje miejsce we wspólnocie. Czasami wydaje się, że głoszenie Ewangelii nas przerasta albo że żadnych talentów, by służyć wspólnocie, nie mamy. A jednak fragment Listu do Efezjan, słuchany właśnie w dzisiejsze święto, wzywa nas, żeby na nowo przyjrzeć się swojemu sercu i znaleźć odwagę do bycia dobrym narzędziem w Bożych rękach. Uwierzyć w Jego Miłosierdzie i dać się poprowadzić – by dołożyć cegiełkę do jedności Kościoła.

Istotą wiary katolickiej jest śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Bez przyjęcia prawdy o zmartwychwstaniu, bez przyjęcia prawdy o tym, że Bóg jest większy od śmierci, że dla Boga śmierć nie jest końcem, ale etapem życia, traci sens wiara w to, że Jezus jest Bogiem. A właśnie to jest istotą prawdy o Jezusie, że jest Bogiem, który pokonał to, co dla człowieka jest nie do przezwyciężenia. 

Grzech jest chorobą. A więc człowiek chorujący na grzech potrzebuje lekarza, żeby go wyleczył. My dzisiaj chcemy, żeby grzesznicy byli przez nas odrzuceni, żeby byli daleko od nas. Pan Jezus pokazuje, że to zły pomysł. Jezus sam przychodzi do tych złych, odrzuconych, aby naprawić ich życie. Nie krzyczy na nich, nie obraża ich – spędza z nimi czas, aby w ten sposób wyleczyć rany ich duszy.

Jezus miał uczniów i uczennice – w Jego „szkole” byli zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Jezus od samego początku pokazuje, że kobiety są ważne, zasługują na uwagę i szacunek – mają prawo uczyć się i być w gronie Apostołów.

Bóg stworzył kobiety i mężczyzn jako równych sobie w godności. Ani kobiety nie są lepsze od mężczyzn, ani mężczyźni od kobiet. Są sobie potrzebni, dzięki temu, że żyją razem, jest równowaga w relacjach ludzkich.