Czy?

Niedziela, II Tydzień Wielkiego Postu, rok A, Mt 17,1-9

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie.

 

Czy lubię przebywać w obecności Boga?
Czy mam potrzebę serca  adoracji Pana Jezusa? 
Czy często jestem na Adoracji Najświętszego Sakramentu?
Czy pokorne trwanie w ciszy przed Nią jest dla mnie pogłębianiem mojej wiary i oczyszczaniem mojego wnętrza?
Czy rozmawiam z Jezusem z pozycji niewolnicy, czy też człowieka wolnego, zaprzyjaźnionego z moim Bogiem?
Czy oddaję chwałę Bogu?

Na górze Tabor podczas Przemienienia Jezusa, Mojżesz i Eliasz ukazali się w chwale.  "Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło". Ojcze, bądź uwielbiony – Twoja chwała uzewnętrzniła się w osobie Jezusa, mojego Zbawiciela. Panie Jezu, bądź uwielbiony – prowadź mnie proszę modlitwą w Duchu. Bądź uwielbiony Duchu Święty Boże – ucz mnie wewnętrznej modlitwy uwielbienia Boga w moim codziennym życiu. Matko Boża Trzykroć Przedziwna, módl się za nami.

"Człowiek żyjący w łasce Ducha Świętego jest zdolny w sposób wewnętrzny lgnąć do Boga, gdyż jest otoczony uprzedzającą miłością Zbawiciela i Odkupiciela."

"Paweł napisze: Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską, jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu".

                                                                                ( " Miłość i milczenie

                                                                                     Przez kartuza" )

Panie!

Panie -
ilu drogami
biegnie Twój promień,
by mnie odnaleźć?
Nie pytam - dokąd,
gdy idziesz obok
zamykam oczy,
onieśmielony
dotykam Twej dłoni.
Prowadź, gdzie chcesz -
dzięki, że jesteś
większy od wielkości,
że kochasz co małe
mniejsze od małości.
Słyszę tylko
jak bije Twego  serca dzwon.
Umieram?
Nie umieram,
bo mam w uszach 
Twój głos:
"Jam ciebie dziś zrodził
dla nieba".
     Julian Staniewski

 

Zobacz >>Aktualności<< Radia Profeto - bieżące informacje o audycjach i transmisjach na naszej antenie.