Czy?

Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest. Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: Wszyscy Cię szukają. Lecz On rzekł do nich: Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

 "Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił".

Czy wychodzę na miejsca pustynne?

Czy pustynia jest miejscem mojego spotkania z Bogiem?

Czy szukam samotności na pustyni i modlę się na niej?

Czy na mojej pustyni rozmawiam z Bogiem miłosiernym?

Czy pustynia jest dla mnie miejscem przeklętym, czy też ocaleniem?

„ Hebrajskie słowo midbar, greckie eremos oznacza pustynię, pustkowie, miejsce opustoszałe. W Biblii termin ten oznacza dwie zróżnicowane treści: konkretne miejsce geograficzne kojarzone z przebywaniem demonów i różnych dzikich zwierząt ( ziemię przeklętą przez Boga) oraz pustynię w perspektywie szczególnego czasu- uprzywilejowanego zbawczego działania Boga”.

„ Pustynia w Biblii była miejscem nieprzyjaznym dla ludzi. Wiązała się z głodem, niebezpieczeństwem i nędzą. (…) Dla Narodu Wybranego była też związana z długą czterdziestoletnią wędrówką, która była karą i jednocześnie czasem oczyszczenia i odnowienia narodu”.

„ Oprócz aspektów negatywnych ma też symbolikę pozytywną. (…) Pustynia była postrzegana jako miejsce odnowy duchowej”.

„ W symbolice biblijnej pustynia to etap drogi ku Bogu. Wszyscy wezwani do wiary muszą ten etap przejść. (…) Bóg wyprowadza człowieka na pustynię z miłości, bo pustynia to Boży dar. Pustynia realizuje to, o co prosił św. Augustyn mówiąc: << Panie, daj, abym poznał Ciebie i abym poznał siebie>>”.

„ Pustynia może być pustynią o charakterze społecznym (…) i może być pustynią indywidualną. Jedno jest pewne: Jeżeli wkroczysz w nią, to zmienisz się. Pewne jest też, że kiedyś musisz w nią wejść.”

„ Sytuacja pustyni pozwoli ci zrozumieć, jak bezsensowny jest wszelki sąd jednego człowieka o drugim (…) Cóż bowiem wiesz o tym kimś, kogo napotykasz na swojej drodze i w kim może widzisz wiele zła. (…) Przecież on może być w okresie doświadczeń, może być na etapie pustyni”.

„ Człowiek na pustyni zmienia się (…) ; staje się albo lepszy albo gorszy. Może stać się zbrodniarzem, ale może też stać się świętym”.

       Panie Boże, bądź uwielbiony za każde przeżycie ogołocenia mojego,  uwalniania mnie od przywiązań, pisania scenariusza własnego życia; pogłębiania wiary, otwierania się na miłość. Panie Jezu, dziękuję Ci za łaskę pustyni. Duchu Święty, pomagaj mi, kiedy ten szczególny stan przebywania na pustyni mnie dotyka. Panie Jezu, przymnóż mi wiary.

 Inne komentarze Teresy