Czy nigdy nie czytaliście?

Wtorek, II Tydzień Zwykły, rok I, Mk 2,23-28

Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom. I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu.

 

Jezus zadaje pytanie retoryczne: „Czy nigdy nie czytaliście?” (Mk 2,25). Na pewno jako ludzie ściśle przestrzegający wszystkich nakazów Prawa faryzeusze czytali i ten fragment o głodnym Dawidzie, który otrzymał chleb z miejsca świętego zarezerwowany do spożycia tylko dla kapłanów (1 Sm 21,2-8). To samo pytanie pojawia się jeszcze dwa razy u św. Marka (12,10; 12,26). W tym wersecie (Mk 2,25) Jezus odwołuje się do znajomości Proroków, w pozostałych miejscach odwołuje się do dwóch innych części Biblii: do Psalmów i do Prawa. W ten sposób jest to pytanie o rozczytanie się w całej Biblii. 

W Piśmie Św. są odpowiedzi na wszystkie nasze pytania. Czytamy wiele razy, ale czy zawsze potrafimy odnaleźć w umyśle i sercu to zdanie, która rozjaśnia nam konkretne wydarzenie?

Pierwsze wezwanie Jezusa to: czytajcie; czytajcie z uwagą i z wiarą tak, aby nie pozostać w ciemnościach bez wyjścia i innych tam nie trzymać. Rozumieją to studenci podczas sesji, wiedzą, co znaczy „niedoczytać” i być zapytanym właśnie "tego", czego nie przeczytali. Czym jest jednak niezdany egzamin w sesji wobec Sądu Ostatecznego, na którym może się objawić, jak wiele nie doczytaliśmy, jak wiele z tego powodu przyszło bluźnierstw wobec Boga czy osądu bliźnich? 

Drugie wezwanie to wezwanie do czujności wobec „głodu” i „potrzeby” bliźniego (por. Mk 2,25). Czujność taką miał kapłan Abiatar. Czujność ta zaowocowała postawą miłości i czynem miłosierdzia wobec Dawida. Objawiła się miłość, która jest ponad Prawem.  

Jezus jest Księgą, którą mamy czytać nieustannie, bo stale na naszej drodze pojawiają się pytania, potrzeby i różne doświadczenia, które nierozświetlone słowem łatwo stają się naszym więzieniem i przynoszą smutek Sercu Jezusa. A Bóg już nam odpowiedział. 

 

Przeczytaj również >>Dziękuję<< - Eweliny Gładysz.