Czyim "niewolnikiem" chcę być

Środa, Św. Jana Kantego, prezbitera (20 października), rok I, Rz 6,12-18

Bracia: Niech grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. Nie oddawajcie też członków waszych jako broni nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce. Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć, dlatego że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą! Czyż nie wiecie, że jeśli wydajecie samych siebie jako niewolników na posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu jesteście posłuszni: bądź niewolnikami grzechu, co wiedzie do śmierci, bądź posłuszeństwa, co wiedzie do sprawiedliwości? Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tego nauczania, któremu was poddano, a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.

 

Św. Paweł ujawnia w tym fragmencie, że każdy człowiek z natury jest niewolnikiem. I choć nie mamy wyboru co do tego, że jesteśmy niewolnikami, to jednak możemy świadomie wybrać, czyim niewolnikiem się stajemy.

Dobrą wiadomością według św. Pawła jest to, że wybierając Jezusa Chrystusa i stając się Jego „niewolnikiem”, zostajemy podniesieni w swojej godności. Sam Chrystus wybrał formę „niewolnictwa,” by uwolnić człowieka z niewoli przywiązania do zła i grzechu. To dzięki Jego oddaniu i poświęceniu życia za nas wszystkich możemy cieszyć się wolnością przynależności do Boga, mieć siłę i odwagę odejść od zła, stronić od grzechu, opierać się pokusie i przylgnąć do tego, co dobre.

Wszystko to jest zasługą Chrystusa, ale jest naszym udziałem, pod warunkiem zaakceptowania Go jako naszego Pana, wybrania naszego niewolnictwa w Chrystusie i z Chrystusem.

Paradoksalnie takie niewolnictwo nie jest trudne i obciążające, ale staje się dla człowieka wyzwalające, prowadzące do odrzucenia tego, co przywiązuje nas do zła i grzechu, i przyjęcia dobrowolnie dobra, szlachetności, pokory i radości życia. Takie cechy posiada świadome przyjęcie Chrystusa w życiu osobistym, a bycie Jego niewolnikiem nie ciąży, ale uwalnia od obciążeń, które często jako ludzie dźwigamy.