Czynić dobro w imię Jezusa

Bardzo trudno było nauczyć się Apostołom postawy jedności i współdziałania ze wszystkimi ludźmi dobrej woli wokół osoby Zbawiciela. Niestety, dalej nie jest to łatwe. Ciągle tak często niezdrowa rywalizacja, ambicje i zazdrość biorą górę nad harmonijną i radosną współpracą w imię Jezusa Chrystusa. Z życia Apostołów wiemy, że stało się to w końcu możliwe po otrzymaniu Ducha Świętego. Tylko On jest w stanie napełnić nas takim pokojem, radością i miłością, że w końcu stajemy się zdolni do współpracy z każdym człowiekiem dobrej woli. Jest to ogromny potencjał życia chrześcijańskiego, szczególnie potrzebny w obecnym, tak bardzo podzielonym świecie.

Jezus z dzisiejszej Ewangelii w swoim zachowaniu jest inny niż zazwyczaj. Idzie przez Galileę, ale unika głównych dróg. Unika spotkań z ludźmi pomimo tego, że wielu pewnie wciąż potrzebowało Jego pomocy. Myślami wybiega ku przyszłości i wypowiada smutne proroctwo, które powinno wstrząsnąć Jego uczniami. Lecz Apostołowie tym się nie przejęli, może nawet nie wszyscy usłyszeli zapowiedź męki i śmierci Jezusa. Dlaczego? Bo ważniejsza była dla nich wizja kariery, stanowiska i funkcje, które mieli piastować najpierw w gronie Dwunastu, a później w Jezusowym królestwie (por. Mt 20,21). Było to dla nich tak ważne, że zaślepieni chęcią bycia kimś, pokłócili się. A przecież mieli pośród siebie Jezusa. Pokłócili się, mając przy sobie swojego Nauczyciela.

Jak często szukamy zasady, według której Pan Bóg wynagradza i karze ludzi. Stworzyliśmy nawet przekonanie, że wystarczy wiernie zachować prawo Boże i możemy być pewni Jego nagrody. A przecież nauka z Księgi Hioba ukazuje, jak wiele cierpi sprawiedliwy. Widzimy cierpienia Chrystusa, który najwierniej wypełniał wolę Ojca. Zasada ostatecznie jest inna.

Śmierć zadana wrogowi nie jest dobrym rozwiązaniem problemu. Podobnie jak zadanie jej winnym największych zbrodni. Każdy jest dzieckiem Boga, którego On zapragnął, by był. Każdy ma szansę, by się nawrócić, zmienić, poprawić. Nawet ten najgorszy. Zostaw Bogu ostateczny sąd, a za wrogów swoich się módl. Może jesteś jedynym, który to robi i ratuje mu wieczność?

Jezus poucza dziś swoich uczniów o pewnej bardzo ważnej kwestii. Apostołowie, którzy w tamtym czasie nie byli jeszcze wystarczająco dojrzali w wierze, przywłaszczali sobie działanie, które Jezus im powierzył. Myśleli, że tylko oni są wybrani i nikt inny nie może tego robić. W ten sposób zamykali się na innych. Jezus zaś poucza ich, aby byli otwarci na wszystkich, którzy wierzą w Jezusa.

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam Pana Jezusa w podróży przez Galileę do miasta Kafarnaum wraz ze swoimi uczniami bez obecności tłumu. Jest to ważny moment dla Jezusa. Tłumacząc to na język współczesny, chce swoim uczniom przeprowadzić „rekolekcje zamknięte” – aby kształtować ich duchowo. Podczas wędrówki Jezus wypowiada do uczniów te słowa: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Uczniowie nie zrozumieli jednak tych słów, ponieważ sprzeczali się między sobą, który z nich jest największy.