Dać się przez Boga zaskoczyć

Środa, III Tydzień Adwentu, rok II, Mt 1,18-24

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy "Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

 

Aby wypełniło się słowo Pańskie, Bóg objawił swoją wolę Józefowi podczas snu. Działo się to wbrew ludzkiej logice, ale zgodnie z postanowieniem Bożym. Józef, chociaż był człowiekiem sprawiedliwym i bliskim Bogu, to jednak nie był w stanie zrozumieć woli Bożej, jaka wypełniła się wobec Maryi, którą zaślubił. Wiara, choć często współdziała z rozumem, może także przełamywać ludzkie schematy myślowe. Dlatego w relacjach z Bogiem powinniśmy być wolni od utartych schematów myślowych i gotowi na zmiany. Najwyższy może nas zaskakiwać, a my powinniśmy dawać się Mu zaskoczyć.