Dar wolności i pokoju

Wtorek, IV Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,67-79

Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił, i wzbudził dla nas moc zbawczą w domu swego sługi Dawida: jak zapowiedział od dawna przez usta swych świętych proroków; że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; że naszym ojcom okaże miłosierdzie i wspomni na swe święte przymierze, na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi. Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani służyć Mu będziemy bez lęku, w pobożności i sprawiedliwości przed Nim, po wszystkie dni nasze. A i ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie, przez odpuszczenie mu grzechów, dzięki serdecznej litości naszego Boga, z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce, by światłem stać się dla tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki skierować na drogę pokoju”.

 

Duch Święty pozwolił Zachariaszowi ujrzeć chwałę zbawienia w chwili narodzin jego jedynego syna. Ukazał spełnienie najgłębszych marzeń narodu wybranego w Potomku z rodu Dawida. Zachariasz teraz błogosławi Pana za Jego miłosierdzie, którego najpierw doświadczył w wymiarze bardzo osobistym. Wielbi Boga przede wszystkim za dar wolności i pokoju, który przyniesie Zbawiciel:

„Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani
służyć Mu będziemy bez lęku,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim,
po wszystkie dni nasze”.

Jezus realnie uwalnia każdego z nas od naszych nieprzyjaciół – grzechów, słabości, ułomności i wszelkiego typu fałszu. Dzięki temu możemy Mu służyć w pobożności i sprawiedliwości, która od Niego pochodzi. Dołączmy się do tej pieśni uwielbienia Zachariasza, by wyrazić naszą wdzięczność Bogu za ten dar wolności i pokoju serca.