Dar z siebie

Poniedziałek, XI Tydzień Zwykły, rok II, Mt 5,38-42

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».

 

Nie stawiaj oporu złemu, daj temu, kto cię prosi i nie odwracaj się od chcącego pożyczyć od ciebie - wszystkie te wskazania mają jeden zasadniczy cel: formowanie w nas postawy całkowitego daru z siebie, ofiarowanego Bogu i drugiemu człowiekowi. Pełną realizację tej postawy odnajdujemy w Jezusie Chrystusie. Całe Jego życie było jednym wielkim aktem dawania siebie, ze szczytowym momentem śmierci na krzyżu z miłości do Boga Ojca (jako akt wypełnienia Jego woli zbawienia ludzkości) i każdego człowieka. Czy uwierzymy, że taka postawa dzisiaj, w świecie przesyconym indywidualizmem, bezwzględną rywalizacją i prawem silniejszego, ma moc dawania prawdziwego życia i siłę do przemiany tego świata? Tylko Duch Święty może dać nam siłę wiary i ufności, że to możliwe.

Duchu Święty, ucz nas czynić nasze życie darem miłości dla Boga i każdego człowieka.