Deficyt jedności

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: «Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie».

Świat cierpi na brak jedności. Nasze wspólnoty, rodziny, miejsca pracy cierpią z powodu braku jedności. Zły duch chce skłócić te wspólnoty i ludzi znajdujących się w nich, bo w ten sposób łatwo jest rządzić takimi osobami. Często jesteśmy chorzy na brak jedności, a tym, co nas dzieli, jest egoizm, pogoń za znaczeniem, za władzą, pieniędzmi, stanowiskami.

Centralną częścią modlitwy arcykapłańskiej Jezusa jest kwestia jedności uczniów. Papież Benedykt XVI tak skomentuje ten fragment Ewangelii: „W centrum modlitwy wstawiennictwa i zadośćuczynienia za uczniów znajduje się prośba o uświęcenie; Jezus mówi do Ojca: «Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie». Co oznacza «uświęcić»? Trzeba przede wszystkim powiedzieć, że «uświęconym», to znaczy «świętym», jest właściwie jedynie Bóg. Uświęcić oznacza zatem przeniesienie pewnej rzeczywistości – pewnej osoby czy rzeczy – do własności Boga… Centralna prośba modlitwy arcykapłańskiej Jezusa poświęcona swym uczniom wszystkich czasów to prośba o przyszłą jedność tych, którzy w Niego uwierzą. Taka jedność nie jest wytworem ziemskim. Pochodzi ona wyłącznie z Bożej jedności i dociera do nas od Ojca przez Syna i w Duchu Świętym”.

Trzeba nam często modlić się o dar jedności między nami, na wzór jedności, jaką stanowi Trójca Przenajświętsza. Jedno ze słów pozdrowień na początku Mszy św. brzmi: „Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi”. W tym zdaniu zawiera się recepta na jedność. Będziemy jedno, gdy zaczniemy mocno przeżywać, że Bóg Ojciec nas kocha, a to domaga się wzajemności. Będziemy jedno, gdy odkryjemy, że Jezus Chrystus z miłości za nas umarł na krzyżu i zmartwychwstał; co więcej, zostawił nam siebie w Eucharystii. Będziemy jedno, gdy zrozumiemy prawdę, że Duch Święty, prowadzi nas do świętości. Świętość natomiast zawsze ludzi łączy, a nie dzieli.