Dla odważnych

Czwartek, XXII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 5,1-11

Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów! A Szymon odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci. Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny. I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

 

    Chrystus do każdego człowieka kieruje słowa: „Wypłyń na głębię”. Głębia jest niebezpieczna. Jest ona dla odważnych. Na głębię wypływa ten, kto stawia sobie coraz trudniejsze wyzwania, pogłębia swoją więź z Bogiem wbrew przeciwnym falom mody, opinii tego świata. Na takiej głębi jest obecny Chrystus. Prowadzi On człowieka ku pełni życia doskonałego.