Dni postu

Piątek, Św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła (3 września), rok I, Łk 5,33-39

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: «Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją». A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli». Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

 

Znaczenie postu w narodzie izraelskim było bardzo różne i bogate. Powodem do postu mogła być żałoba lub jakaś rocznica narodowych wydarzeń. Post miał też na celu uprzedzenie sądu Bożego, przebłaganie za grzechy, odpokutowanie za nie przynajmniej w jakiejś części. Posty także wyrażały tęsknotę za zbawieniem. Izraelici stale zwiększali ilość postów. Dni postu wypadały w poniedziałki i czwartki, nigdy zaś w szabat lub inne święta.

Chrystus oczywiście nie był przeciwnikiem postów. Czas Jego obecności powinien być okresem wesela. Jezus miał bowiem świadomość, że jest Mesjaszem. Z tego względu nazwał siebie panem młodym.

Jezus burzył to wszystko, co usztywnia religię i może przeszkadzać człowiekowi w otwarciu się na Boga. Odrzućmy to wszystko, co przeszkadza nam otworzyć się na Boga.