Droga ucznia Chrystusa

Czasem jesteśmy tak pochłonięci naszymi problemami i zmartwieniami, że trudno przychodzi nam zauważyć obecność Boga w naszym życiu. Nie potrafimy dziękować Mu za kolejny nowy dzień, za spotkane osoby, za zdrowie i za to, że nam się układa. Chcielibyśmy innego scenariusza na życie. Dziesięciu trędowatych prosiło Jezusa o zdrowie. Gdy je otrzymali, z wyjątkiem tego jednego, nie potrafili okazać Bogu należnej wdzięczności. Być może inaczej wyobrażali sobie uzdrowienie. Oczekiwali może czegoś bardziej spektakularnego. Jezus natomiast kazał im po prostu iść do kapłanów. Gdy szli drogą, zostali oczyszczeni. Nawet dokładnie nie wiadomo, na którym kilometrze to się stało.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam, że można doznać uzdrowienia, ale ciągle nie zostać zbawionym. Historia uzdrowionych trędowatych uwidacznia nam, że tylko Samarytanin, który przyszedł oddać chwałę Bogu, złożyć swoje dziękczynienie, po uzdrowieniu doznał łaski zbawienia. Postawa dziękczynienia jest więc niezbędna w procesie bycia zbawionym.

"Proszę w imię miłości, bo taki już jestem". Pozwalając Jezusowi kształtować nasze serca, zgadzamy się również być głosicielami Jego prawd w sytuacjach, które po ludzku nas przerastają. Święty Paweł musiał napisać bardzo trudny list. Sprawa była delikatna, wymagała dobrego rozeznania i podjęcia odważnych działań. Autor listu uformowany przez Chrystusa rozwiązał problem po Bożemu. Czasem musimy przypomnieć innym, że postępujemy tak czy inaczej, bo tak zachowuje się chrześcijanin.

Chyba nie ma takiego człowieka, który nigdy nie sprzeciwił się – wewnętrznie lub zewnętrznie – swojemu przełożonemu: mamie lub tacie w domu, szefowi w pracy, nauczycielowi w szkole, w końcu Bogu samemu. Jedno z imion Złego to „Przeciwnik”. Czasami udaje mu się nami pokierować. Przypatrz się sobie – sprzeciwianiu się najczęściej towarzyszy, jak pisze św. Paweł, brak rozumu, opór, błąd, żądze i rozkosz. I tacy właśnie bylibyśmy, gdyby nie On. Jezus Chrystus – posłuszny zawsze i do końca. Dzięki Jego przykładowi i łasce możemy „okazywać człowiekowi wszelką łagodność”. Pewnie raz po raz będzie budził się w nas jakiś bunt i sprzeciw wobec ludzi, Boga, a nawet siebie samych. Nic to – spróbuj i takie sytuacje Jemu zawierzyć. I miej nadzieję, że On Cię z tego obmyje i odnowi.

Trąd to bardzo niebezpieczna choroba. W czasach Pana Jezusa trędowate osoby były izolowane od zdrowych, miały zakaz zbliżania się do miast i wsi, a całe swe życie musiały przebywać w odosobnieniu, żyjąc zazwyczaj w głębokiej biedzie.

Dla Żydów trędowaci byli osobami odrzuconymi przez Boga, nieczystymi oraz skażonymi grzechem. A przez to wyrzuconymi ze wspólnoty wierzących.

Wiele rzeczy zaprząta nam głowę. Myślimy, że to, co robimy, jest ważne, i że robimy to dobrze. Oczekujemy podziękowań, nagrody i zapłaty. Przypisujemy sobie codzienne zasługi. A prawda jest taka, że robimy to wszystko dzięki łasce Boga. Tylko On uzdalnia mnie i Ciebie do nauki, pracy czy radzenia sobie z problemami. Bez Boga nie jesteśmy w stanie zrobić nic. Ewangelia przypomina nam, że nie jesteśmy jak Pan. Że jesteśmy jak sługa, któremu Pan zleca zadanie. Jak ten sługa nieużyteczny, bez którego Pan doskonale by sobie poradził. Ale... Bóg kocha człowieka i dba o niego, pamięta o nim. Nie bójmy się służyć Panu, służyć innym w naszym życiu. Nagroda dla sługi nieużytecznego jest w niebie.