Duch Miłości

Niedziela, Triduum Paschalne, rok C, Prz 8,22-31

To mówi Mądrość Boża: ”Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, przed swymi czynami, od dawna. Od wieków jestem stworzona, od początku, zanim ziemia powstała. Jestem zrodzona, gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał ani źródła, co wodą tryskają, i zanim góry stanęły. Poczęta jestem przed pagórkami, nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich”.

 

Na początku była Mądrość – jak na początku było Słowo. Na początku stwarzania był Stwórczy Duch – jak na początku stwarzania Kościoła. I niewiele więcej możemy powiedzieć poza  wskazaniem istnienia jeszcze jednej Osoby – Ojca, który rozkoszując się Mądrością, tchnie w stworzenie Ducha Miłości.