Dwa pytania

 A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii wg św. Jana spotykamy po raz kolejny Zmartwychwstałego Pana. Ukazuje się On tym razem kilku spośród Dwunastu uczniów, będących nad jeziorem Tyberiadzkim. Warto zauważyć, iż pomijając fakt ukazania się Jezusa Marii Magdalenie, bardzo często spotykało się z Nim co najmniej dwóch uczniów. Tym razem grupa, która widzi Zmartwychwstałego, liczy siedem osób. Grupa ta tworzy wspólnotę i to właśnie we wspólnocie najpełniej objawia się Jezus. Ponadto wspólnota ważna jest do rozpoznania autentyczności objawienia się Boga.

Czy i do jakiej wspólnoty należę? Czy w ogóle dostrzegam wielką wartość wspólnoty w moim życiu? Warto postawić sobie te dwa pytania. „Gdzie bowiem dwaj albo trzej zebrani są w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20).

We wspólnocie, również tej, którą tworzą apostołowie w powyższym fragmencie ewangelii, powstaje i dojrzewa prawdziwa wiara. Tylko Jan początkowo rozpoznał w Jezusie Zmartwychwstałego Pana. Dlaczego? - bo autentycznie w Niego wierzył i nigdy nie zwątpił. Postawa Jana pomaga Piotrowi odzyskać siłę wiary. Prawdziwa „wiara rodzi się ze słuchania” (Rz 10,17). Szymon Piotr posłuchał krótkiego wyznania apostoła Jana i uwierzył. Czy potrafię swoją wiarę wyznać ustami, aby ten, kto stoi obok mnie, również uwierzył? Jak słucham Słowa Bożego oraz drugiego człowieka?

Panie, wzmocnij moją wiarę!