Dwunastu wspaniałych

Niedziela, XI Tydzień Zwykły, rok A, Mt 9,36-10,8

Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo». Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».

 

Jezus, wędrując poprzez miasta i wioski, dostrzega położenie ludzi: są jak owce niemające pasterza. On jest Pasterzem miłosiernym i dobrym, który będzie szukał zagubionych owiec, aby zebrać je razem. Kolejny obraz, jaki przedstawia Jezus, to czas żniw, który w metaforyce starotestamentalnej oznaczał dzień sądu Bożego. Jednak kontekst sytuacji (wybór dwunastu Apostołów) podpowiada, że obraz ten odnosi się bardziej do działalności misyjnej powołanych. Żniwa to praca misyjna uczniów Jezusa. Głosząc Ewangelię o królestwie, stają się żniwiarzami. 

Powołanie uczniów jest całkowicie zainicjowane przez samego Jezusa. On podejmuje decyzję i powołuje. Liczba dwanaście też jest symboliczna. Wskazuje ona na cały naród izraelski. Owym Dwunastu dano uczestniczyć we władzy Jezusa poprzez wypędzanie złych duchów i uzdrawianie. Jezus uczynił swoich uczniów najbliższymi współpracownikami i przyjaciółmi. Duch Święty zapalił ich serca i umysły, dzięki czemu z powodzeniem kontynuowali dzieło Jezusa aż do śmierci. 

Być uczniem Jezusa to wyróżnienie i zadanie. Bóg pragnie, abyśmy byli Mu wierni w powołaniu i zadaniach, jakie przed każdym z nas postawił.