Dziękczynienie
Wtorek, IV Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,46-56
Święte jest Jego imię
a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia
[zachowuje] dla tych, co się Go boją.
On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu,
a wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami,
a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje
jak przyobiecał naszym ojcom
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Maryja kieruje do Boga przepiękne uwielbienie za to wszystko, co w Jej życiu dokonał. Z pokorą wywyższa Jego Święte Imię oraz podkreśla nieskończone miłosierdzie naszego Ojca, skierowane wobec każdego kolejnego pokolenia, które następuje po sobie.
Dostrzegając postawę Maryi, każdy z nas winien złożyć podobne dziękczynienie naszemu Bogu. Za radość, dobroć, łaskawość, miłosierdzie, stałe ukazywanie mi prawdy o sobie samym, światło na drodze mojego życia, nieustanną opiekę…- dziękuję Ci Ojcze!
A Ty, jaki hymn dziękczynienia złożysz Bogu?