Dziękczynienie

Wtorek, IV Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,46-56


Święte jest Jego imię 
a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia 
[zachowuje] dla tych, co się Go boją. 
On przejawia moc ramienia swego, 
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. 
Strąca władców z tronu, 
a wywyższa pokornych. 
Głodnych nasyca dobrami, 
a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje
jak przyobiecał naszym ojcom 
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki. 
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Maryja kieruje do Boga przepiękne uwielbienie za to wszystko, co w Jej życiu dokonał. Z pokorą wywyższa Jego Święte Imię oraz podkreśla nieskończone miłosierdzie naszego Ojca, skierowane wobec każdego kolejnego pokolenia, które następuje po sobie.

Dostrzegając postawę Maryi, każdy z nas winien złożyć podobne dziękczynienie naszemu Bogu. Za radość, dobroć, łaskawość, miłosierdzie, stałe ukazywanie mi prawdy o sobie samym, światło na drodze mojego życia, nieustanną opiekę…- dziękuję Ci Ojcze!

A Ty, jaki hymn dziękczynienia złożysz Bogu?