Dziś...

Dzisiejsze Słowo jest wielkim dla nas pocieszeniem. Szczególnie dla tych z nas, którzy mają poczucie, że ich praca i wysiłek są niezauważane. Jezus widzi... wszystko... Prawdą jest, że każdy z nas potrzebuje pewnej dawki docenienia, ale prawdą jest też i to, że zazwyczaj jesteśmy w tym nienasyceni. Tak po prawdzie nasze życie tu na ziemi jest też uczeniem się czynienia czegokolwiek nie dla oczu ludzkich, ale dla samego dobra.

Jezus widzi wszystko, widzi moje czyny, zna także moje myśli. Nic nie jest przed Nim ukryte. Gdybym miał dzisiaj stanąć przed Jezusem z moim życiem, co mógłbym Mu ofiarować? Czy jestem w stanie oddać Mu wszystko, co posiadam? Czy jestem w stanie złożyć całe swoje życie w Jego ręce?

W zamyśle Bożym sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych to liczba symboliczna oznaczająca wszystkich zbawionych. Czy to jest również symboliczna liczba wszystkich ludzi na świecie? Zdaje się, że nie, bo znajdujemy tu słowa: „(…) śpiewają jakby pieśń nową (…), a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy”. Czyli jest też ktoś, kto tej pieśni nie zna.

Pokusą typowo ludzką jest zachowywanie się wielu w taki sposób, jakby funkcja, którą pełnią, miała być wręcz na wieki, na zawsze. I nawet im nie przyjdzie do głowy, że mając teraz, dzisiaj, jakąś tam władzę, za chwilę, za moment mogą zostać jej pozbawieni. Nie bez przyczyny funkcjonuje takie powiedzenie, że „szefem się bywa”. Tylko Chrystus ma wieczną władzę, tylko Jemu nikt jej odebrać nie może. Tylko On panuje na wieki. Ale co ważne: Jego panowanie jest nadal służbą ukochanym ludziom.

Dzisiaj Pan Jezus chce, abyśmy zastanowili się nad tym, ile możemy dać od siebie Panu Bogu. Wdowa, na którą zwrócił uwagę, wrzuciła do skarbony tylko dwa pieniążki. W porównaniu z innymi osobami wrzuciła bardzo mało, ale było to wszystko, co miała. Była to kwota na jej utrzymanie i w całości oddała ją Bogu. I Jezus to docenił.

Dziś obchodzimy uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Pan Jezus nie jest takim zwykłym królem, którego spotykamy w bajkach lub w telewizji. Niektórzy malarze przedstawiają co prawda Pana Jezusa w koronie z berłem, nawiązując do tego, że jest Królem. Ale On jest innym Królem. Jego królestwo też jest inne.