Fundamentalne pytanie

Rozmowa Jezusa z uczniami, o której dzisiaj czytamy w Ewangelii według św. Jana, ma miejsce w Wieczerniku tuż przed męką i śmiercią Mistrza. Zapowiada On uczniom swoje odejście, które nastąpi za „chwilę”, tak że nie będą Go mogli już fizycznie oglądać, oraz swoje ponowne zjawienie się, objawienie się ich oczom za kolejną „chwilę”. Ten odstęp czasu pomiędzy jednym a drugim oglądaniem Chrystusa to Jego powrót do Ojca.

W dzisiejszej Ewangelii widzimy Jezusa rozmawiającego z uczniami w sposób bardzo tajemniczy. Mistrz mówi o sprawach przyszłych, których Apostołowie nie są w stanie jeszcze zrozumieć, ponieważ Jego męka i śmierć dopiero mają nastąpić.

Najpierw ogarnie ich smutek, bo zabiorą im "Pana Młodego". Jednak smutek przemieni się w radość, bo Chrystus zmartwychwstanie i będzie z nimi aż do skończenia świata.

Niektórzy z nas spotkali już może „swojego” św. Pawła. To mógł być ktoś, kto pracuje z nami, naucza w Kościele lub po prostu ktoś, z kim kiedyś rozmawialiśmy. Usłyszeliśmy od niego słowa, które mogliśmy przyjąć lub odrzucić, bo trudno było zostać obojętnym wobec tego, co do nas wypowiedział.

Zadziwiamy się tym, że ciągle dzieje się coś nie tak. A to ktoś na mnie krzywo spojrzał, a to coś nieodpowiedniego powiedział... Trudniej jednak dostrzec prześladowania... Wydaje się, że mnie nie dotykają. A jednak wilki w owczej skórze są wokoło, byśmy widzieli coraz mniej...

Słuchaj, a usłyszysz Dobrego Pasterza.

Kilka lub kilkadziesiąt lat na ziemi jest jedynie chwilą w obliczu wieczności. Czasami to, co wydaje nam się długim oczekiwaniem, w rzeczywistości przebiega bardzo szybko. Oczekiwanie np. na dzień urodzin lub na święta Bożego Narodzenia wydaje się bardzo długie, jeśli pomyślimy o tym dziś, 9 maja. 24 grudnia stwierdzimy, że czas minął tak szybko, nie wiadomo kiedy. Godziny, dni, tygodnie tak naprawdę przemijają w okamgnieniu. Przekonują się o tym nasi dziadkowie i babcie, którym życie minęło nie wiadomo kiedy.

Twoi rodzice robią wszystko, aby niczego Ci nie brakowało, aby nic złego Cię nie spotkało. Kiedy zachorujesz, na pewno troskliwie się Tobą zajmują, podają leki i martwią się Twoim stanem zdrowia. Myślą o Twojej przyszłości – kim będziesz lub co będziesz robić. Z miłości do Ciebie interesują się Twoją nauką, chętnie pomagają Ci w zadaniach domowych lub przygotowaniach do sprawdzianów. Nie masz lepszych przyjaciół wśród ludzi niż Twoi rodzice.