Gamaliel

Piątek, II Tydzień Wielkanocny, rok II, Dz 5,34-42

Pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć apostołów i zabrał głos w Radzie: «Mężowie izraelscy – przemówił do nich – zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teudas, podając się za kogoś niezwykłego. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i ślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam, i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni. Więc i teraz wam mówię: Zostawcie tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć, i oby się nie okazało, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go. A przywoławszy apostołów, kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa. Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.

 

A jednak większość nie miała racji. Tak możemy powiedzieć z perspektywy czasu. To wystąpienie Gamaliela ujawniło, jak powinien postępować człowiek, który chce rozpoznać przychodzącego Boga. 

Trwając w tygodniu miłosierdzia, możemy przyjrzeć się, jak wyglądało przypomnienie, a zarazem objawienie światu miłosierdzia Bożego przez św. Faustynę.

Zastanów się, czy potrafiłbyś postąpić jak Gamaliel – wypowiedzieć się, poszukując prawdy, która wcale nie byłaby dla Ciebie taka łatwa do przyjęcia?