Handel w świątyni

Wiele rzeczy zaprząta nam głowę. Myślimy, że to, co robimy, jest ważne, i że robimy to dobrze. Oczekujemy podziękowań, nagrody i zapłaty. Przypisujemy sobie codzienne zasługi. A prawda jest taka, że robimy to wszystko dzięki łasce Boga. Tylko On uzdalnia mnie i Ciebie do nauki, pracy czy radzenia sobie z problemami. Bez Boga nie jesteśmy w stanie zrobić nic. Ewangelia przypomina nam, że nie jesteśmy jak Pan. Że jesteśmy jak sługa, któremu Pan zleca zadanie. Jak ten sługa nieużyteczny, bez którego Pan doskonale by sobie poradził. Ale... Bóg kocha człowieka i dba o niego, pamięta o nim. Nie bójmy się służyć Panu, służyć innym w naszym życiu. Nagroda dla sługi nieużytecznego jest w niebie.

Na podstawie dzisiejszego fragmentu Ewangelii spróbujmy zrozumieć miłosierdzie. Pan Jezus mówi do nas: „Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu”. Rozumiemy, że możemy przebaczyć, ale szczerze mówiąc, jest to trudne do wykonania. Bo ciężko wybaczyć komuś, kto robi nam krzywdę, kto jest przyczyną naszego smutku czy cierpienia. A jeśli robi to siedem razy w ciągu jednego dnia, to mimo że żałuje, wydaje się nam niemożliwe jego uczynki puścić w niepamięć.

Święty Paweł zostawia Tytusowi całą masę praktycznych wskazań – wszystko po to, by wiara nie była tylko przestrzenią obrzędowo-modlitewną, ale prawdziwie przemieniała życie. Warto dziś zatrzymać się i pomyśleć: który kawałek mojego życia wymaga poprawy, który powinien świadczyć o mojej przynależności do Jezusa, a wciąż nie świadczy. I spróbować to zmienić.

Nigdy nie stracisz, jak oddasz cokolwiek bliźniemu, co jest dla Ciebie ważne. Nigdy nie zbiedniejesz, kiedy mu oddasz coś, czego mieć już nie będziesz. Nigdy nie będziesz miał mniej, kiedy otwierasz swoje serce przed drugim człowiekiem. Miłość jest podobna w obfitości do Eliaszowego dzbana mąki i baryłki oliwy. Ale tylko podobna, ponieważ miłość nie wyczerpuje się, nawet jak spadnie deszcz.

Ewangelia Jezusa – pomimo tego, że jest ona Dobrą Nowiną – to jednak od początku napotykała zdziwienie, niedowierzanie, a nawet sprzeciw. I nie chodzi tu tylko o zagorzałych wrogów Jezusa czy wszelkich przeciwników religijnych. Przecież sam św. Piotr wyraził swoje niezrozumienie i zdumienie nauką Jezusa, pytając Go: Czy mam przebaczać aż siedem razy? (por. Mt 18,21).

Podejrzewam, że dla każdego z nas sąd ostateczny będzie czasem zdziwienia, bo spojrzymy na wszystko Bożymi oczami. Albo inaczej – patrząc w Jego oczy, zobaczymy prawdziwych siebie. I kto wie, może wtedy najwyraźniejsze będą te drobne rzeczy, na które nie zwracaliśmy szczególnej uwagi, a jednak w obrazie naszego życia okazały się najważniejsze.