Ich dwoje

Piątek, Wspomnienie NMP, Wspomożycielki Wiernych (24 maja), rok II, Mk 10,1-12

Jezus przyszedł w granice Judei i Zajordania. A tłumy znowu ściągały do Niego i znów je nauczał, jak miał w zwyczaju. I przystąpili do Niego faryzeusze, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?» Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić». Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela». W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».

 

Pan Bóg, stwarzając człowieka – kobietę i mężczyznę – pragnął, aby ludzie zaludnili Ziemię, by rodziły się dzieci i wszyscy obdarzali się tym samym uczuciem – miłością. Tak w skrócie można powiedzieć, jak powstało małżeństwo i rodzina. Mama, tata, dziadkowie, brat, siostra i ja – wszyscy tworzymy rodzinę. Dobrze jest ich wszystkich mieć obok siebie bardzo blisko. Docenia się to wtedy, gdy kogoś z nich zabraknie.

Pan Jezus przyszedł na świat również w RODZINIE. Przez to pokazał nam, jak ważna jest rola rodziców – kobiety i mężczyzny, którzy są w sobie zakochani. Oni pokazują nam, jak należy okazywać sobie miłość i dbać nawzajem o siebie do końca życia.

Dziś podziękuj Panu Bogu za to, że masz obok siebie rodziców, którzy się kochają i są sobie wierni. Doceń to, że masz wspaniałą rodzinę, i módl się każdego dnia, aby Pan Bóg był zawsze przy Was.