Immanencja Boga

Czy słucham głosu Dobrego Pasterza?

Czy zawierzam Bożemu Słowu?

Czy przysłuchuję się uważnie czytanej podczas Mszy Świętej Ewangelii, prosząc Ducha Świętego o łaskę przemienienia mnie Słowem Boga?

Czy dzisiejsza perykopa ewangeliczna zawraca moje serce, kładąc nacisk na immanencję Boga?

Czy modlę się o życie wieczne dla siebie i tych, których kocham?

Czy karmię się codziennie Słowem, sięgając po Pismo Święte?

„ Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne”.

W dobie sukcesu, dążenia do niego nawet po trupach, uzurpacji do sądzenia człowieka, pogardy nad słabszymi, manipulowania drugim, kłamstwa, fałszu, upokorzenia dokonywanego w białych rękawiczkach, kamuflażu emocjonalnego, statusowego, społecznego, ukrywania prawdy, naiwna może okazać się tęsknota za życiem wiecznym. Pan Jezus wyraźnie jednak mówi o realnej możliwości rozpalenia w sobie pragnienia  wejścia do Królestwa Niebieskiego.

„ On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością,

Jego ludem, owcami Jego pastwiska”.

Skoro zostaliśmy powołani do świętości, prośmy Boga, aby nas uwolnił od niewiary, paraliżu o własne zbawienie. Jezus – Syn Ojca. Ty, ja- córka, syn Ojca… Dla Ciebie Panie Boże wszystko jest możliwe.

„ Chwalimy Cię.

Błogosławimy Cię.

Wielbimy Cię.

Wysławiamy Cię.

Dzięki ci składamy,

bo wielka jest chwała Twoja”.