Istota wiary

Sobota, VI Tydzień Zwykły, rok I, Hbr 11,1-7

Bracia: Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga wszechświat został tak stworzony, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych. Dzięki wierze Abel złożył Bogu cenniejszą niż Kain ofiarę, za co otrzymał świadectwo, iż jest sprawiedliwy. Bóg bowiem zaświadczył o jego darach, toteż choć umarł, przez nią jeszcze przemawia. Przez wiarę Henoch został uniesiony, aby nie oglądał śmierci. I nie znaleziono go, ponieważ Bóg go zabrał. Przed zabraniem bowiem otrzymał świadectwo, iż podobał się Bogu. Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają. Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby ocalić swą rodzinę. Przez wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się dzięki wierze.

 

„Wiara bowiem polega na ufnym oczekiwaniu spełnienia się tego, co zostało obiecane” (Hbr 11,1 wg NPD).

Pierwsze zdanie 11 rozdziału Listu do Hebrajczyków wyjaśnia istotę wiary, a kolejne wersety pokażą praktyczne skutki i owoce tego ufnego oczekiwania na realizację obietnic Bożych w życiu konkretnych ludzi Boga. Wspomniani Abel, Henoch, Noe czy wreszcie Abraham i późniejsi patriarchowie, prorocy czy bohaterowie Izraela wierzyli Bogu doświadczając, kim On jest, i słuchając uważnie tego, co On mówi. Oczywiście trzeba było postawić kolejny krok i aktywnym życiem świadczyć o przyjęciu i przejęciu się Słowem Najwyższego, ale było to możliwe dzięki łasce, która – jak zawsze – wyprzedza nasze pragnienia.

Dlatego dziś niezwykle świadomie proszę o łaskę posłuszeństwa Słowu i umocnienia wiary, że Bóg jest miłością – dla Ciebie, dla mnie… dla całego Kościoła +