Jak Boga wysławiać

Piątek, III Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,46-56

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą 
wszystkie pokolenia, 
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, 
a Jego imię jest święte. 
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie 
nad tymi, którzy się Go boją. 
Okazał moc swego ramienia, 
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. 
Strącił władców z tronu, 
a wywyższył pokornych. 
Głodnych nasycił dobrami, 
a bogatych z niczym odprawił. 
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, 
pomny na swe miłosierdzie. 
Jak obiecał naszym ojcom, 
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

 

Te wszystkie słowa, które wypowiedziała Maryja w momencie spotkania z Elżbietą, Słowa Magnifikat, ukazują nam jak się modlić, jak Boga wysławiać. Maryja wyśpiewała Słowo Boże, które dobrze znała i którym żyła na co dzień, a które w tym danym momencie stało się jej «osobistym» Słowem, Słowem jej osobistego życia. Ona pod natchnieniem Ducha Świętego zrozumiała, że słowa, które wypowiada, odnoszą się do Niej samej i w wielkiej pokorze i radości potrafiła to wyznać. Zrozumiała, że poprzez jej «Fiat» Bóg dopełni swej obietnicy wobec całej ludzkości. 

O jak piękna jesteś Maryjo, jak bardzo prosta i prawdziwa. Matko nasza, naucz nas uwielbiać Boga w duchu i prawdzie. Naucz nas dostrzegać Jego działanie w naszym życiu i prawdziwie Go wychwalać, “gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją.”