Jak Boga wysławiać
Piątek, III Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,46-56
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Te wszystkie słowa, które wypowiedziała Maryja w momencie spotkania z Elżbietą, Słowa Magnifikat, ukazują nam jak się modlić, jak Boga wysławiać. Maryja wyśpiewała Słowo Boże, które dobrze znała i którym żyła na co dzień, a które w tym danym momencie stało się jej «osobistym» Słowem, Słowem jej osobistego życia. Ona pod natchnieniem Ducha Świętego zrozumiała, że słowa, które wypowiada, odnoszą się do Niej samej i w wielkiej pokorze i radości potrafiła to wyznać. Zrozumiała, że poprzez jej «Fiat» Bóg dopełni swej obietnicy wobec całej ludzkości.
O jak piękna jesteś Maryjo, jak bardzo prosta i prawdziwa. Matko nasza, naucz nas uwielbiać Boga w duchu i prawdzie. Naucz nas dostrzegać Jego działanie w naszym życiu i prawdziwie Go wychwalać, “gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją.”