Jak nie mam chęci, to…

Pytanie trędowatego, skierowane przez niego do Jezusa: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”, wskazuje na jego powątpiewanie nie tyle w moc Zbawiciela, ile w Jego dobrą wolę względem tego człowieka. Skąd to mogło wynikać? Trędowaci byli w Izraelu postrzegani i traktowani jako ludzie wykluczeni ze społeczeństwa i pozbawieni więzów rodzinnych (ze względu na izolację sanitarną), ale przede wszystkim byli też pozbawieni praw religijnych, gdyż uważano ich za największych grzeszników, których sam Bóg ukarał chorobą trądu – zewnętrznym znakiem ich grzechu. Takie rozumienie tej choroby utwierdzało w ludziach obraz Boga, który odrzuca definitywnie grzesznika, który karze go za jego grzech, nie chce mieć z nim nic do czynienia, odwraca się do niego plecami.

Dzisiejsza Ewangelia jest pełna wydarzeń, które mogą nas bardzo pociągać, a nawet zachwycać. Można sobie postawić pytanie, które z tych wydarzeń ma dla nas największą siłę przyciągania. Czy są to uzdrowienia, uwolnienia spod mocy złych duchów, czy też postawa Jezusa, który nocą udaje się na miejsce pustynne, by rozmawiać ze swoim Ojcem? Właśnie ta modlitwa, jedność z Ojcem są źródłem mocy Jezus, który uzdrawia i wyzwala spod mocy złych duchów. Niech wyrywa się z naszych serc wołanie o upodabnianie się do Jezusa w Jego postawie jedności z Ojcem, w Jego pragnieniu bycia nieustannie z Nim zjednoczonym.

Brak wiary prowadzi do nieustannych zmartwień. Jak ogarnąć cały świat, jak dojść do ładu z samym sobą bez Boga? Jesteśmy współuczestnikami Chrystusa, a On zawsze był przekonany, że Bóg Ojciec wie lepiej, nawet gdy trzeba było iść na krzyż.

Starajmy się pogłębiać wiarę, wszystko inne będzie nam dodane.

Próba, której został poddany Jezus, to doświadczenie cierpienia: niewinnego, niezasłużonego, wyrafinowanego i najbardziej poniżającego, jakie znano w tamtym czasie. Takiego cierpienia, które kończy się oddaniem życia – śmiercią. Taka była cena bliskości Boga okazanej człowiekowi.

Nasze zachowanie w stosunku do człowieka przedstawionego w dzisiejszej Ewangelii mogłoby być podobne do zachowania innych ludzi w jego czasach – strach przed zarażeniem straszną chorobą, złość, że ktoś taki podchodzi do nas. Ludzi trędowatych w tamtych czasach odsuwano jak najdalej od zdrowych. Jednak zachowanie Jezusa jest zupełnie inne. On chce pomóc człowiekowi, nie odsuwa się od niego. Grzech jest podobny do trądu, może nie widać jego działania na naszym ciele, ale na pewno niszczy nasze dusze. Jezus czeka, chcąc nam pomóc. Wystarczy tylko się do Niego zwrócić z tą samą prośbą: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». Z miłością i radością wypowie słowa: «Chcę, bądź oczyszczony». Prośmy o łaskę, abyśmy chcieli i mogli wypowiedzieć tę prośbę.

Pan Jezus uzdrawia. Co to oznacza? Czyżby był uzdrowicielem, a może lekarzem takim jak pan doktor, do którego chodzimy z mamą, kiedy jesteśmy chorzy? Prawie dokładnie jak pan doktor, tylko że Pan Jezus jest nadzwyczajnym lekarzem. Nie takim, który uczył się na studiach, zna choroby i wie, jaki podać lek. Jest nadzwyczajny, ponieważ leczy w sposób niepojęty.